Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2021 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Radosław Florek

po rozpoznaniu 29 września 2021 roku w D.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej we W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę 3015,66 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz strony powodowej (...) Spółki Akcyjnej we W. 2523,66 zł (dwa tysiące pięćset dwadzieścia trzy złote sześćdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 5 marca 2020 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz strony powodowej (...) Spółki Akcyjnej we W. 1621,75 zł (jeden tysiąc sześćset dwadzieścia jeden złotych siedemdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 1254/20

UZASADNIENIE

STANOWISKA STRON

I.Żądania strony powodowej

Żądanie pozwu

1.Strona powodowa (...) Spółka Akcyjna we W. wystąpiła o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. 3015,66 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 492 zł od 14 marca 2020 roku do dnia zapłaty i od 2523,66 zł od 15 lutego 2020 roku do dnia zapłaty.

Twierdzenia

2.Żądanie pozwu oparła na następujących twierdzeniach:

a) 1 lutego 2020 roku doszło do uszkodzenia samochodu marki M. o numerze rejestracyjnym (...);

b)sprawca szkody był objęty ochroną ubezpieczeniową ze strony pozwanej Spółki;

c)strona pozwana wypłaciła z tego tytułu odszkodowanie wynoszące 3219,07 zł;

d)na podstawie umowy cesji nabyła wierzytelność z tego tytułu wobec pozwanej Spółki;

e)strona pozwana zaniżyła należne odszkodowanie;

f)zleciła sporządzenie prywatnej kalkulacji, co kosztowało 492 zł brutto.

II.Stanowisko strony pozwanej

Wniosek strony pozwanej

1.  Strona pozwana (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Zarzuty i twierdzenia

2.  Motywując swoje stanowisko przyznała, że ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z 1 lutego 2020 roku i z tego tytułu wypłaciła 3219,07 zł odszkodowania oraz podniosła następujące zarzuty:

a) wypłacone odszkodowanie pozwala na przywrócenie uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed zdarzenia;

b)informował o możliwości zlecenia naprawy za jej pośrednictwem, bez konieczności ponoszenia w tym zakresie jakichkolwiek kosztów;

c)poszkodowany nie przedstawił żadnych rachunków za naprawę spornego pojazdu;

d)poniesienie kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem;

e)umowa cesji nie obejmowała przyszłych wydatków na prywatną kalkulację.

PODSTAWA ROZSTRZYGNIĘCIA

Podstawa odpowiedzialności

I. Czyn niedozwolony (punkty I i II wyroku)

Podstawa prawna

1. Wedle art. 436 § 2 zd. 1 k.c., w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ich samoistni posiadacze mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

2.Zgodnie z ogólnymi zasadami, wyrażonymi w art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

3.Wedle art. 19 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity - Dz.U. z 2020 roku, poz. 110), kierujący pojazdem jest obowiązany utrzymywać odstęp niezbędny do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu.

Fakty

4.1 lutego 2020 roku, A. W. poruszał się samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Około 20.45 zatrzymał się przed rondem na skrzyżowaniu ulicy (...) w D. w celu ustąpienia pierwszeństwa. Następnie najechał na tył jego samochodu pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którym kierował S. O..

Dowód: podsumowanie zgłoszenia szkody nr (...) - akta szkody o numerze (...),

notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym z 4 lutego 2020 roku - akta szkody o numerze (...),

oświadczenie S. O. z 17 lutego 2020 roku - akta szkody o numerze (...),

oświadczenie dotyczące okoliczności zdarzenia drogowego - akta szkody o numerze (...),

zeznania świadka A. W. - k. 63.

5.Funkcjonariusze policji przyjęli, że przyczyną tego zdarzenia było niezachowanie bezpiecznej odległości miedzy pojazdami.

Dowód: notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym z 4 lutego 2020 roku - akta szkody o numerze (...).

Odpowiedzialność sprawcy

6.Kierujący pojazdem marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), który najechał na samochód A. W., naruszył obowiązek utrzymywania w ruchu drogowym odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu.

7.Kierujący pojazdem marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) doprowadził w sposób zawiniony do przedmiotowego zdarzenia.

8.Żadna ze stron tego nie kwestionowała.

Wniosek

9.Kierujący pojazdem marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ponosi odpowiedzialność cywilną za szkody, jakie powstały w wyniku przedmiotowego zdarzenia.

II. Odpowiedzialność ubezpieczyciela (punkty I i II wyroku)

Podstawa prawna

1. Wedle przepisu art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

2.Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej regulują przepisy szczególne, a mianowicie przepisy ustawy z dnia 22 marca 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity - Dz.U. z 2019, poz. 2214), zwanej dalej „ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych”. Wedle przepisu art. 34 ust. 1 tej ustawy, z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Przepis art. 35 wskazanej ustawy stanowi z kolei, że tym ubezpieczeniem jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu, natomiast zgodnie z przepisem art. 36 ust. 1 zd. 1 odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Fakt

3.W dniu zdarzenia, pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) był objęty umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą ze stroną pozwaną (...) Spółką Akcyjną w W..

Fakt bezsporny.

Odpowiedzialność strony pozwanej

4. W takim samym zakresie jak sprawca szkody, na podstawie umowy ubezpieczenia, odpowiedzialność cywilną za skutki tego wypadku ponosi pozwana Spółka.

5.Żadna ze stron tego nie kwestionowała.

Wniosek

6.Strona pozwana ponosi odpowiedzialność cywilną za szkody, jakie powstały w wyniku przedmiotowego zdarzenia.

Legitymacja procesowa czynna

III. Umowa przelewu (punkty I i II wyroku)

Podstawa prawna

1.Wedle art. 509 § 1 i 2 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania, przy czym wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

2.Przelew wierzytelności uregulowany w przepisach art. 509 k.c., w relacji dłużnik cedowanej wierzytelności, a jej cesjonariusz powoduje zmianę podmiotu, któremu dłużnik powinien spełnić świadczenie. Z chwilą dokonania cesji nabywca wierzytelności uzyskuje status wierzyciela, przy czym nie można pomijać, że cesjonariusz nabywa w drodze przelewu tylko tyle praw, ile przysługiwało jego poprzednikowi prawnemu (cedentowi). Z powyższego wynika, że cesjonariusz nie może żądać od dłużnika świadczenia w większym rozmiarze aniżeli mógł to uczynić cedent. Sytuacja prawna dłużnika nie może ulec na skutek przelewu pogorszeniu w porównaniu z sytuacją, jaka istniała przed przelewem (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 14 lutego 2013 roku, V ACa 733/12, LEX nr 1289450).

Fakty

3.A. W. w chwili przedmiotowego zdarzenia był właścicielem samochodu osobowego marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód: zdjęcie dowodu rejestracyjnego - akta szkody o numerze (...),

zeznania świadka A. W. - k. 63.

4.2 marca 2020 roku, A. W. zbył wierzytelność z tytułu zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej przysługującej wobec podmiotów odpowiedzialnych za naprawienie szkody powstałej w związku z przedmiotowym zdarzaniem na rzecz (...) O Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w D.. W umowie podkreślono, że należność będzie dochodzona z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych sprawcy zdarzenia, a umowa nie obejmuje roszczeń z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, holowania i odpłatnego parkingu.

Dowód: odpis umowy przelewu wierzytelności z 2 marca 2020 roku - k. 30-31,

odpis informacji odpowiadającej odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców - k. 27-29.

5.17 marca 2020 roku, (...) O Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w D. przelała przedmiotową wierzytelność na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O..

Dowód: odpis umowy przelewu wierzytelności Nr (...) z 17 marca 2020 roku - k. 24-26,

odpis informacji odpowiadającej odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców - k. 22-23,

odpis informacji odpowiadającej odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców - k. 27-29.

6.26 marca 2020 roku, (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. przelała przedmiotową wierzytelność na rzecz strony powodowej (...) Spółki Akcyjnej we W..

Dowód: odpis umowy przelewu wierzytelności Nr (...) z 26 marca 2020 roku - k. 18-19,

odpis pełnomocnictwa z 1 grudnia 2019 roku - k. 21,

odpis informacji odpowiadającej odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców - k. 22-23,

odpis informacji odpowiadającej odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców - k. 12-13.

Cesja wierzytelności

7.A. W. jako właścicielowi samochodu osobowego marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), przysługiwały względem strony pozwanej wszelkie roszczenia odszkodowawcze wynikające z uszkodzenia tego pojazdu w przedmiotowym zdarzeniu.

8.Strona powodowa udowodniła ponad wszelką wątpliwość, że A. W. przelał wierzytelność z tego tytułu przysługującą mu względem strony pozwanej na rzecz (...) O Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w D., która następnie przelała ją na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O., która z kolei dokonała cesji tej wierzytelności na jej rzecz.

9. Pozwana Spółka tego nie kwestionowała.

Wniosek

10.Stronie powodowej przysługują roszczenia z tytułu odszkodowania za uszkodzenie w przedmiotowym zdarzaniu samochodu osobowego marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Roszczenia odszkodowawcze

IV. Szkoda (punkty I i II wyroku)

Podstawa prawna

1. Wedle art. 361 § 1 i 2 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, przy czym w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

2. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia szkody, jednakże za utrwalone w orzecznictwie należy uznać stanowisko, że dla ustalenia pojęcia szkody należy sięgać do przytoczonych regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym (por. uchwałę Sądu Najwyższego z 18 marca 1994 roku, III CZP 25/94, OSNC 1994, nr 10, poz. 188; uchwałę Sądu Najwyższego z 15 listopada 2001 roku, III CZP 68/01, OSNC 2002, nr 6, poz. 74). W związku z tym przyjmuje się, że szkoda majątkowa to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem jaki by istniał, gdyby to zdarzenie nie nastąpiło (por. wyrok Sądu Najwyższego z 16 maja 2002 roku, V CKN 1273/00, OSNC 2002, nr 12, poz. 40; uchwałę Sądu Najwyższego z 15 listopada 2001 roku, III CZP 68/01, OSNC 2002, nr 6, poz. 74).

3.W skład szkody, według ugruntowanego stanowiska doktryny i orzecznictwa, wchodzą wydatki i koszty związane ze zdarzeniem wywołującym szkodę. Objęcie pojęciem szkody kosztów i wydatków poniesionych w następstwie zdarzenia wywołanego szkodą wynika z kompensacyjnego charakteru odszkodowania. Dał temu wyraz Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 16 maja 2002 roku (V CKN 1273/00, OSNC 2002, nr 12, poz. 40), stwierdzając jako rzecz oczywistą, że podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Cel ten realizuje naprawienie szkody uwzględniające indywidualną sytuację poszkodowanego. Wysokość odszkodowania powinna w związku z tym ściśle odpowiadać rozmiarom wyrządzonej szkody, a zatem odszkodowanie nie może być wyższe lub niższe od szkody poniesionej przez poszkodowanego.

V. Odszkodowanie z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu (punkt I wyroku)

Podstawa prawna

1. Z zasady wyrażonej w art. 363 § 1 k.c. wynika, iż w razie uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej. Przywrócenie bowiem rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Tak rozumiany obowiązek odszkodowawczy nie może jednak naruszać zasady, że szkoda nie powinna być źródłem wzbogacenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 22 lutego 2007 roku, I ACa 1179/06, LEX nr 298601).

2. Z art. 822 § 1 k.c. wynika, że obowiązek ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej polega na zapłacie określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone przez ubezpieczonego osobom trzecim, a więc na spełnieniu świadczenia pieniężnego. Poszkodowany może, według swojego wyboru, żądać od ubezpieczyciela zapłaty kosztów hipotetycznej restytucji albo zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej ustalonej zgodnie z metodą różnicy. Przepis art. 822 § 1 k.c. modyfikuje normę wynikającą z przepisu art. 363 § 1 k.c. jedynie w ten sposób, że roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego przekształca w roszczenie o zapłatę kosztów restytucji (por. wyrok Sądu Najwyższego z 12 kwietnia 2018 roku, II CNP 43/17, LEX nr 2490615).

3.Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego może być ustalone, w przypadku szkody częściowej, jako równowartość hipotetycznie określonych kosztów przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego także wtedy, gdy przed ustaleniem wysokości odszkodowania pojazd zostanie naprawiony. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że taki sposób rozliczenia szkody przewyższa wielkość uszczerbku w majątku poszkodowanego, odszkodowanie, stosownie do okoliczności sprawy, może ulec obniżeniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2018 roku, III CZP 51/18, OSNC 2019/9, poz. 94)

Fakty

4.W wyniku opisanego zdarzenia w spornym pojeździe doszło do uszkodzenia tylnego zderzaka, pokrywy bagażnika, ściany tylnej i tylnego czujnika parkowania.

Dowód: zdjęcia pojazdu - akta szkody o numerze (...),

opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej G. G. z 9 lutego 2021 roku - k. 74-92,

zeznania świadka A. W. - k. 63.

5.Hipotetyczny koszt przywrócenia tegoż pojazdu do stanu sprzed przedmiotowego zdarzenia, z użyciem nowych oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu i technologii producenta, wynosi 5887,78 zł brutto.

Dowód: opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej G. G. z 9 lutego 2021 roku - k. 74-92.

6.Naprawa przedmiotowego samochodu przy zastosowaniu nowych oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu pozwoli na przywrócenie jego stanu do stanu sprzed zdarzenia z 1 lutego 2020 roku i nie spowoduje wzrostu jego wartości rynkowej.

Dowód: opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej G. G. z 9 lutego 2021 roku - k. 74-92.

7.Na podstawie decyzji z 7 lutego 2020 roku, strona pozwana przyznała 2 967,79 zł odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów naprawy spornego pojazdu.

Dowód: pismo strony pozwanej do A. W. z 7 lutego 2020 roku - akta szkody o numerze (...).

8.Następnie 10 lutego 2020 roku podwyższyła to odszkodowanie do 3219,07 zł.

Dowód: ustalenie wysokości szkody - akta szkody o numerze (...),

pismo strony pozwanej do A. W. z 10 lutego 2020 roku - akta szkody o numerze (...).

9.A. W. naprawił przedmiotowy pojazd, a poniesione koszty jego naprawy nie przekroczyły przyznanego odszkodowania.

Dowód: zeznania świadka A. W. - k. 63.

10.Po tej naprawie sporny pojazd nie został przywrócony do stanu sprzed tego zdarzenia.

Dowód: opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej G. G. z 9 lutego 2021 roku - k. 74-92.

Wysokość odszkodowania

11.Między stronami nie było sporu co do zakresu uszkodzeń, jakie wystąpił w przedmiotowym pojeździe w związku z opisanym zdarzeniem.

12. Nie ma wątpliwości, że hipotetyczny koszt przywrócenia tegoż tego samochodu do stanu sprzed przedmiotowego zdarzenia wynosi 5887,78 zł brutto, przy czym użycie do jego naprawy nowych oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu nie spowoduje wzrostu jego wartości rynkowej.

13.Sąd ustalił, że A. W. dokonał naprawy przedmiotowego pojazdu, ale w jej wyniku nie przywrócił go do stanu sprzed analizowanego zdarzenia, a tym samym nie doszło do całkowitego naprawienia tej szkody.

14.W świetle tych okoliczności należy przyjąć, że odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów naprawy tego samochodu powinno wynosić 5887,78 zł.

Przyznane odszkodowanie

15. Strona pozwana przyznała już odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów naprawy spornego pojazdu w wysokości 3219,07 zł.

Należne odszkodowania

16.Z tego tytułu należy się dodatkowo odszkodowanie w wysokości 2668,71 zł (5887,78 zł - 3219,07 zł).

17. Strona powodowa zażądała zasądzenia z tego tytułu 2523,66 zł, którym to żądaniem sąd jest związany i ponad które orzekać nie może (art. 321 § 1 k.p.c.)

Rozstrzygnięcie

18. Należało zasądzić dodatkowe odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów naprawy spornego pojazdu w kwocie 2523,66 zł zgodnie z żądanie pozwu.

VI. Odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy (punkt II wyroku)

Podstawa prawna

1. Nabywcy wierzytelności o odszkodowanie za szkodę komunikacyjną przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot uzasadnionych kosztów ekspertyzy zleconej osobie trzeciej tylko wtedy, gdy jej sporządzenie było w okolicznościach sprawy niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. Dotyczy to także sytuacji, gdy cesjonariusz prowadzi działalność gospodarczą obejmującą nabywanie i dochodzenie roszczeń odszkodowawczych, jednakże w sposób istotny wpływa to na ocenę przysługiwania mu takiej możliwości w poszczególnych przypadkach dochodzenia odszkodowania od ubezpieczyciela na podstawie nabytego od poszkodowanego roszczenia. Niewątpliwie nie mogą być uznane za pozostające w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym i wejść w zakres odszkodowania ubezpieczeniowego wydatki na ekspertyzy zlecone przez cesjonariusza osobie trzeciej, które służą ocenie opłacalności cesji, nawet gdyby były poniesione już po nabyciu wierzytelności od poszkodowanego. W zakres odszkodowania może wejść tylko wydatek na ekspertyzę bezpośrednio służącą dochodzeniu roszczenia o odszkodowanie. Sama wygoda przedsiębiorcy-cesjonariusza występującego z roszczeniem nie wystarcza do uznania zlecenia za celowe w znaczeniu pozwalającym objąć koszt ekspertyzy odszkodowaniem przysługującym od ubezpieczyciela. Oceniając celowość zlecenia przez cesjonariusza-przedsiębiorcę osobie trzeciej wyceny kosztów naprawy pojazdu oraz określenia wysokości szkody doznanej wskutek uszkodzenia pojazdu należy mieć na względzie nie tylko to, że ciężar określenia zakresu naprawy powypadkowej spoczywa zwykle na osobie podejmującej się naprawy, ale i to, że o ile łatwiej dowieść, że za celowością zlecenia przez poszkodowanego ekspertyzy o tak określonym przedmiocie przemawia w danym przypadku brak po stronie poszkodowanego odpowiedniej wiedzy, o tyle trudniej wykazać przedsiębiorcy, który nabył od poszkodowanego roszczenie wobec ubezpieczyciela, dlaczego, dysponując wykwalifikowaną kadrą i odpowiednim sprzętem nie był w stanie bez pomocy rzeczoznawcy ocenić zakresu uszkodzeń pojazdu i koniecznej jego naprawy (por. uchwałę Sądu Najwyższego z 29 maja 2019 roku, III CZP 68/18, OSNC 2019, nr 10, poz. 98; uchwałę Sądu Najwyższego z 2 września 2019 roku, III CZP 99/18, OSNC 2020, nr 2, poz. 13)

Fakty

2. Strona powodowa zlecił Biuru (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W., której siedziba znajduje się pod tym samym adresem co powodowej Spółki, sporządzenie kalkulacji naprawy spornego samochodu.

Dowód: odpis faktury VAT (...) z 30 marca 2020 roku - k. 37 .

3.Wskazana ekspertyza została sporządzona 27 marca 2020 roku, a koszt naprawy tegoż pojazdu został w niej wyceniony na 5742,73 zł brutto.

Dowód: odpis kalkulacji naprawy nr (...) - k. 32-36.

4.Koszt sporządzenia tej kalkulacji wyniósł 492 zł.

Dowód: odpis faktury VAT (...) z 30 marca 2020 roku - k. 37 .

Konieczność sporządzenia prywatnej ekspertyzy

5. Nie ma wątpliwości, że strona powodowa jest przedsiębiorcą, którego działalność obejmuje między innymi nabywanie i dochodzenie roszczeń odszkodowawczych, gdyż świadczy o tym udział w skomplikowanym procesie nabycia dochodzonej w tej sprawie wierzytelności, jak i liczne sprawy sądowe prowadzone przez powodową Spółkę dotyczące takich wierzytelności, co jest faktem powszechnie znanym.

6.Strona powodowa nie udowodniła w żaden sposób, że pomimo prowadzenia takiej działalności, nie była w stanie samodzielnie ocenić zakresu uszkodzeń przedmiotowego pojazdu i koniecznej jego naprawy, a także oszacować kosztów tej naprawy. Brak bowiem w tym zakresie wykwalifikowanej kadry i odpowiedniego sprzętu uniemożliwiałby stronie powodowej prawidłową ocenę opłacalności nabycia konkretnej wierzytelności odszkodowawczej, a tym samym utrudniałby uzyskanie zysków z tej działalności.

7.Nie uszło uwadze sądu, że siedziba strony powodowej i siedziba Spółki, której zlecono sporządzenie prywatnej kalkulacji, znajdują się pod tym samym adresem, co może świadczyć o ich współdziałaniu w celu nieuzasadnionego podwyższania wysokości odszkodowania.

8.Strona powodowa nie udowodniła celowości poniesienia kosztów przedmiotowej ekspertyzy.

Rozstrzygnięcie

9.Należało oddalić powództwo o zasadzenie 492 zł odszkodowania tytułem zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej ekspertyzy.

Roszczenia uboczne

VII. Odsetki (punkty I i II wyroku)

Podstawa prawna

1.Wedle art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

2.Przewidziane w tym przepisie odsetki za opóźnienie należą się zarówno bez względu na szkodę poniesioną przez wierzyciela, jak i zawinienie okoliczności opóźnienia przez dłużnika (por. wyrok Sądu Najwyższego z 13 października 1994 roku, I CRN 121/94, OSNC 1995, nr 1, poz. 21). W świetle przepisów ustawy dłużnik opóźnia się z wykonaniem zobowiązania, gdy nie spełnia świadczenia w terminie oznaczonym w sposób dostateczny lub wynikający z właściwości zobowiązania. Aby dokładnie wyjaśnić wskazaną kwestię konieczne jest odwołanie się do pojęcia wymagalności. Roszczenie o spełnienie świadczenia jest wymagalne wówczas, gdy wierzyciel jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia. Dopóki roszczenie jest niewymagalne, nie zachodzi także opóźnienie, gdyż dłużnik nie jest zobowiązany do świadczenia. O dacie wymagalności decyduje natomiast treść stosunku obligacyjnego łączącego strony. W przypadku zobowiązań terminowych, jeśli dłużnik nie realizuje w terminie swych obowiązków wynikających z treści zobowiązania, opóźnia się ze spełnieniem świadczenia. W takim przypadku data wymagalności roszczenia stanowi jednocześnie datę, od której dłużnik opóźnia się ze świadczeniem. Z mocy przepisów art. 481 k.c. uzasadnia to roszczenie o odsetki. W przypadku z kolei zobowiązań bezterminowych opóźnienie nastąpi dopiero w przypadku niedostosowania się do wezwania wierzyciela żądającego spełnienia świadczenia, chyba że obowiązek jego spełnienia wynika z właściwości zobowiązania (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 listopada 1995 roku, I ACr 592/95, OSA 1996, nr 10, poz. 48).

2.Art. 481 § 2 zd. 1 k.c. stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych.

3.Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zdanie 1 ustęp 2 tegoż artykułu stanowi natomiast, że w przypadku, gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania, okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

4.W świetle tych przepisów ubezpieczyciel jest obowiązany wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie, a w późniejszym terminie tylko wówczas, gdy nie jest w stanie wcześniej wyjaśnić okoliczności niezbędnych do ustalenia jego odpowiedzialności albo wysokości odszkodowania.

5.Ubezpieczyciel jest obowiązany udowodnić, że istniały przeszkody uniemożliwiające wyjaśnienie w ciągu 30 dni okoliczności koniecznych do ustalenia jego odpowiedzialności albo wysokości świadczeń należnych poszkodowanemu, pomimo działań podejmowanych przez niego ze szczególną starannością (por. wyrok Sądu Najwyższego z 16 grudnia 2011 roku, V CSK 38/11, LEX nr 1129170; wyrok Sądu Najwyższego z 18 listopada 2009 roku, II CSK 257/09, LEX nr 551104).

Fakt

6.3 lutego 2020 roku, strona pozwana została zawiadomiona przez A. W. o przedmiotowej szkodzie.

Dowód: podsumowanie zgłoszenia szkody nr (...) - akta szkody o numerze (...).

Wymagalność roszczeń odszkodowawczych

7.W rozpoznawanej sprawie pozwana Spółka nie udowodniła i nawet nie twierdziła, że istniały przeszkody uniemożliwiające wyjaśnienie w ciągu 30 dni okoliczności koniecznych do ustalenia jej odpowiedzialności albo wysokości świadczeń należnych stronie powodowej.

8. Oznacza to, że strona pozwana powinna spełnić świadczenie przysługujące obecnie stronie powodowej w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o szkodzie.

9.O szkodzie w postaci uszkodzenia przedmiotowego pojazdu pozwana Spółka została zawiadomiona 3 lutego 2020 roku.

10.Strona pozwana była obowiązana wypłacić świadczenia z tego tytułu do 4 marca 2020 roku.

11.Od 5 marca 2020 roku przysługiwały odsetki ustawowe za opóźnienie naliczane od zasądzonego odszkodowania.

Rozstrzygnięcie

12.Należało zasądzić od przyznanej należności odszkodowawczej odsetki ustawowe za opóźnienie od 5 marca 2020 roku do dnia zapłaty i oddalić dalej idące żądanie w tym przedmiocie.

ROZLICZENIE KOSZTÓW

I. Koszty procesu (punkt III wyroku)

Podstawa prawna

1.Wedle art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

2.Przepis art. 100 zd. 1 k.p.c. stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

3. Zgodnie z przepisem art. 98 § 1 ¹ zd. 1 k.p.c., od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Sposób rozliczenia

4.Do kosztów procesu poniesionych przez stronę powodową należało zaliczyć: 200 zł opłaty stałej od pozwu (k. 39 i 41 akt), 17 zł opłaty skarbowej od odpisu pełnomocnictwa (k. 38 akt), 900 zł wynagrodzenie reprezentującego ją radcy prawnego, 999,51 zł zaliczki na poczet kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego (k. 68 i 104 akt), co daje łącznie 2116,51 zł.

5.Do kosztów procesu poniesionych przez pozwaną Spółkę należało zaliczyć: 900 zł wynagrodzenia reprezentującego ją radcy prawnego i 17 zł opłaty skarbowej od odpisu pełnomocnictwa (k. 54 akt), co daje w sumie 917 zł.

6.Strona powodowa wygrała sprawę w 83,69% (2523,66 zł / 3015,66 zł), a strona pozwana w 16,31%.

7.Stronie powodowej należy się zwrot 1771,31 zł (2116,51 zł x 83,69%) kosztów procesu, natomiast stronie pozwanej 149,56 zł (917 zł x 16,31%).

8.Strona pozwana jest obowiązana zwrócić stronie powodowej 1621,75 zł (1771,31 zł - 149,56 zł) kosztów procesu.

Rozstrzygnięcie

9.Należało zasądzić od strony pozwanej na rzecz strony powodowej 1621,75 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.