Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

POSTANOWIENIE

Dnia 2 grudnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Leszek Kawecki

Protokolant: Agnieszka Wodzińska

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2019 roku w Dzierżoniowie

na rozprawie

sprawy z wniosku M. Z.

przy uczestnictwie I. Z.

o podział majątku wspólnego

p o s t a n a w i a:

I/ ustalić, że w skład majątku wspólnego wnioskodawcy M. Z. i uczestniczki postępowania I. Z. wchodzą następujące przedmioty majątkowe:

1/ prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w D. przy ul. (...)

(...), dla którego Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi

księgę wieczystą nr (...), wraz z udziałem (...) we wspólnych

częściach budynku i w prawie wieczystego użytkowania terenu, objętych księgą

wieczystą nr (...), o wartości 130 000 zł,

2/ konsola X. 360 K. o wartości 500 zł,

3/ telewizor 42-calowy o wartości 1 300 zł,

4/ telewizor 32-calowy o wartości 800 zł,

5/ zestaw kina domowego V. (...) o wartości 800 zł,

6/ piec dwufunkcyjny o wartości 1 500 zł,

7/ akwarium 200 l o wartości 500 zł,

8/ zestaw mebli kuchennych o wartości 300 zł,

9/ lodówka o wartości 300 zł,

10/ kuchenka mikrofalowa o wartości 100 zł,

11/ kuchenka elektryczna z piekarnikiem i płytą grzewczą o wartości 300 zł,

12/ szafa narożna o wartości 200 zł,

13/ trzy komody o łącznej wartości 300 zł,

14/ narożnik wypoczynkowy o wartości 200 zł,

o ogólnej wartości 137 100 zł (sto trzydzieści siedem tysięcy sto złotych);

II/ oddalić żądanie uczestniczki postępowania I. Z. ustalenia nierównych udziałów jej i wnioskodawcy M. Z. w majątku wspólnym;

III/ dokonać podziału majątku wspólnego opisanego w punkcie I postanowienia w ten sposób, że wszystkie przedmioty majątkowe wymienione w podpunktach 1 – 14, o ogólnej wartości 137 100 zł (sto trzydzieści siedem tysięcy sto złotych), przyznać na wyłączną własność uczestniczce postępowania I. Z.;

IV/ ustalić, że uczestniczka postępowania I. Z. poczyniła nakłady i wydatki z majątku osobistego na majątek wspólny w kwocie 22 137,92 zł (dwadzieścia dwa tysiące sto trzydzieści siedem złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze);

V/ zasądzić od uczestniczki postępowania I. Z. na rzecz wnioskodawcy M. Z. kwotę 57 481,04 zł (pięćdziesiąt siedem tysięcy czterysta osiemdziesiąt jeden złotych cztery grosze) tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym, płatną w terminie 3 (trzech) miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie zwłoki w płatności;

VI/ ustalić, że wnioskodawca i uczestniczka postępowania ponoszą we własnym zakresie koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

Sygn. akt I Ns 458/18

UZASADNIENIE

Wnioskodawca M. Z. wniósł o dokonanie podziału majątku wspólnego jego

i uczestniczki postępowania I. Z., w skład którego wchodzi prawo własności lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku wielomieszkaniowym położonym przy ulicy (...)

w D., wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku oraz prawie wieczystego użytkowania działki gruntu wynoszącym (...), dla którego Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie prowadzi KW nr (...), o wartości 180 000 zł, przez przyznanie powyższe prawo uczestniczce postępowania, zasądzenie od uczestniczki na jego rzecz kwoty 90 000 zł tytułem spłaty udziału w majątku wspólnym, płatnej w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się postanowienia, a nadto o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wniosku podał, że wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia

1 czerwca 2017 r. w sprawie prowadzonej pod sygn.. akt I C 358/17 małżeństwo jego

i uczestniczki zostało rozwiązane przez rozwód, wobec czego ustała między nimi wspólność ustawowa. Wskazał, że nie zawierali małżeńskiej umowy majątkowej, a ich udziały w majątku wspólnym są równe. Głównym zaś składnikiem majątkowym pochodzącym z małżeństwa jest mieszkanie położone w D. przy ulicy (...). Przedmiotowy lokal jest w stanie technicznym dobrym, co stanowi konsekwencję dokonanych po zakupie nakładów inwestycyjnych i remontów, wykonanych głównie dzięki jego osobistej pracy. Proponowany sposób podziału wynika natomiast z faktycznego sposobu korzystania i stanu posiadania. Zmuszony został bowiem do wyprowadzenia się ze wspólnego mieszkania jeszcze przed rozwodem. W mieszkaniu tym zamieszkuje zaś uczestniczka wraz z ich córką. Według oświadczeń uczestniczki zdecydowana jest ona przejąć na własność mieszkanie w wyniku podziału majątku wspólnego. Ponadto mieszkanie to jest w pełni wyposażone i umeblowane, a wartość przedmiotów stanowiących wyposażenie mieszkanie to kwota co najmniej kilkunastu tysięcy złotych. Wyprowadzając się pozostawił wszystkie przedmioty w mieszkaniu i na obecnym etapie odstępuje od ich podziału, podobnie jak w przypadku przedsiębiorstwa związanego z prowadzoną przez uczestniczkę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wskazał też, że w chwili obecnej jego potrzeby mieszkaniowe nie są dostatecznie zabezpieczone, ponieważ nie posiada nieruchomości stanowiącej jego własność

i zmuszony jest korzystać z pomocy rodziców lub znajomych. Kwota uzyskana z tytułu spłaty pozwoliłaby mu więc na zakup kawalerki, w której mógłby zamieszkać.

W pisemnej odpowiedzi na wniosek uczestniczka postępowania wniosła o:

1/ dokonanie podziału majątku w ten sposób, że jego składnik, czyli mieszkanie o powierzchni 48,24 m ², przypadnie na wyłączną własność jej, ze spłatą na rzecz wnioskodawcy kwoty 15 391,87 zł w ciągu roku od dnia uprawomocnienia się postanowienia;

2/ ustalenie nierównych udziałów, tj. l/4 wnioskodawcy, a 3/4 jej w majątku wspólnym;

3/ dopuszczenie dowodu z akt sprawy Sądu Okręgowego w Świdnicy o sygn. I C 358/17 na okoliczność, że wnioskodawca nie przyczyniał się do opłacania i prowadzenia mieszkania ani powiększania budżetu rodziny oraz że nie został wyrzucony z domu, lecz jeszcze przed rozwodem opuścił rodzinę samowolnie.

Zakwestionowała też wartość mieszkania podaną przez wnioskodawcę, gdyż jest ona zawyżona, jak i termin spłaty. Potwierdziła, że małżeństwo zawarte w dniu 18.11.2006 r. pomiędzy nią

a wnioskodawcą zostało rozwiązane przez rozwód w dniu 01.06.2017 r., ale z wyłącznej winy byłego męża, głównie z przyczyn finansowych. Od samego początku lubił on bowiem trwonić pieniądze na własne potrzeby. Nie łożył na utrzymanie mieszkania i na spłatę rat kredytu, zaciągniętego wspólnie na zakup i remont mieszkania, jak też na utrzymanie córki. Podniosła, że mieszkanie będące przedmiotem podziału nie jest do końca wyremontowane, jego stan jest średni

i wymaga wkładu finansowego. Ściany i sufity są popękane, co jest wynikiem tego, że mieszkanie znajduje się blisko głównej ulicy, gdzie natężenie ruchu jest duże oraz blisko torów kolejowych, gdzie niemal codziennie odczuwane są lekkie wstrząsy. Wartość zaś umeblowania mieszkania szacuje na około 7 000 zł. Zaznaczyła również, że zakup i remont mieszkania zostały pokryte ze środków otrzymanych w kredycie z A. Banku. Wprawdzie kredyt został zaciągnięty wspólnie, ale raty kredytu od początku spłaca sama. Kredyt zaś został zaciągnięty w dniu 13.03.2013 r. na kwotę 51 020,41 zł z okresem spłaty 10 lat. Uważa, że należy jej się 3/4 udziału w mieszkaniu, ponieważ od początku jego posiadania sama łoży na jego utrzymanie. Sama spłaca raty kredytu oraz wszystkie opłaty dotyczące mieszkania. Szacuje zaś wartość mieszkania wraz

z umeblowaniem na kwotę 138 000 zł. Kwota którą może spłacić byłego męża wzięła się zaś

z tego, iż 1/4 wartości mieszkania to 34 500 zł, od której odjęła kwotę połowy czynszu, jaką powinien opłacać były mąż od dnia rozwodu, tj. od 01.06.2017 r., do 01.11.2018 r., czyli 2 129,70 zł oraz kwotę połowy rat kredytu od 01.06.2017 r. do 01.11.2018 r., czyli 16 978,43 zł, co daje kwotę 15 391,87 zł. Taką więc kwotę może wpłacić na rzecz byłego męża w ciągu roku od wydania postanowienia. Wówczas nie będzie też rościć pretensji do zwrotu połowy kwoty spłaconego kredytu do dnia 01.06.2017 r.

Ustosunkowując się do odpowiedzi na wniosek, w piśmie przygotowawczym z dnia 03 grudnia 2018 r. wnioskodawca wniósł o:

I ustalenie, że w skład majątku wspólnego jego i uczestniczki wchodzi prawo własności lokalu mieszkalnego opisanego we wniosku, ale o wartości 130 000 zł;

II ustalenie, że w skład majątku wspólnego wchodzi także wyposażenie znajdujące się w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym przy ulicy (...) w D., tj. konsola X. 360 K. o wartości 500 zł, telewizor 42-calowy o wartości 1 300 zł, telewizor 32-calowy o wartości 800 zł, zestaw kina domowego V. (...) o wartości 800 zł, piec dwufunkcyjny o wartości

l 500 zł, akwarium 200 l o wartości 500 zł, zestaw mebli kuchennych (szafki wiszące, szafka narożna, szafka pojedyncza, szafka podwójna szklana) o wartości 300 zł, lodówka o wartości 300 zł, kuchenka mikrofalowa o wartości 100 zł, kuchenka elektryczna z piekarnikiem i pytą grzewczą o wartości 300 zł, szafa narożna o wartości 200 zł, trzy komody o wartości 100 zł każda oraz narożnik wypoczynkowy o wartości 200 zł, o łącznej wartości 7 000 zł;

III ustalenie, że udziały jego i uczestniczki w majątku wspólnym są równe;

IV przyznanie składników majątkowych opisanych w pkt. I i II na wyłączną własność uczestniczki postępowania;

V zasądzenie od uczestniczki postępowania na jego rzecz kwoty 68 500 zł tytułem spłaty udziału w majątku wspólnym, płatnej w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się postanowienia.

Wskazał, że wniosek w zakresie ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym jest zupełnie bezpodstawny i nieuzasadniony. Przez cały okres małżeństwa w stopniu maksymalnym

i w zakresie posiadanych możliwości przyczyniał się bowiem do powstawania majątku wspólnego oraz utrzymywania gospodarstwa domowego. Po ślubie wyjechał na 9 miesięcy do Niemiec, gdzie prowadził własną działalność gospodarczą. Po powrocie przez rok czasu pracował jako ochroniarz w sklepach (...) w B. i D., jednocześnie pracując na drugi etat w tych sklepach jako wystawca towaru. Następnie pracował, też jako ochroniarz, w sklepie (...).

W okresie od września 2008 r. do końca grudnia 2010 r. prowadził natomiast własną działalność gospodarczą, na którą uzyskał dotację z urzędu pracy. Zatrudniony był również jako mechanik samochodowy w dwóch warsztatach samochodowych na terenie B.. Od jesieni 2013 r. z kolei pracował w sklepie (...) w D. na os. (...), który był prowadzony wspólnie przez oboje byłych małżonków, jednak w ramach działalności gospodarczej założonej przez uczestniczkę postępowania. Co prawda nie był zatrudniony na umowę o pracę, by zmniejszyć koszty prowadzonej działalności, jednak stale i w pełnym zakresie prowadził „sprzedaż za ladą”, kontaktował się z kontrahentami, przyjmował towar, dokonywał zgłoszeń kradzieży na policję. Ponadto dzięki jego zaangażowaniu i własnej pracy wyremontowane zostało mieszkanie przy ulicy (...). Odnosząc się zaś do kwestii kredytu wskazał, że jako małżonek wyrażał zgodę na zawarcie umowy o kredyt lub linię kredytową w rachunku bieżącym na kwotę 12 000 zł w marcu 2013 r. Środki te były potrzebne na spłatę zadłużenia poprzedniego lokatora mieszkania przy ulicy (...). Spłata zadłużenia była natomiast warunkiem dokonania zamiany dotychczasowego mieszkania komunalnego, zajmowanego wcześniej przez niego i uczestniczkę, położonego przy ulicy (...) w D., na mieszkanie większe, objęte podziałem, a następnie jego sprzedaży na ich rzecz. Przedmiotowy lokal został nabyty od Gminy Miejskiej D. w dniu 22 marca 2013 r. za kwotę 3 549,80 zł. Kredyt na kwotę 12 000 zł został zaś spłacony w trakcie małżeństwa. Natomiast jeżeli w trakcie małżeństwa powstało jeszcze jakieś zadłużenie, to było ono związane z założoną przez uczestniczkę w październiku 2013 r. działalnością gospodarczą i potrzebami finansowymi związanymi z jej założeniem, a następnie kosztami jej prowadzenia. Wprawdzie uczestniczka twierdzi, że kredyt opiewał na kwotę około 50 000 zł, jednak brak w tym zakresie dokumentów, takich jak umowy czy potwierdzenia wypłat. Wszelkie więc zobowiązania kredytowe pokrywane po ustaniu wspólności majątkowej

z pewnością nie były związane z potrzebami rodziny, ale z kosztami prowadzonej przez uczestniczkę postępowania działalności gospodarczej. Z kolei twierdzenia uczestniczki o tym, że tylko ona dokonywała spłat rat kredytowych czy opłat za mieszkania w trakcie wspólności majątkowej również są niezgodne z rzeczywistością, albowiem następowało to jedynie za pośrednictwem konta założonego na jej imię i nazwisko, ale ze środków które wypracowywali wspólnie. Wnioskodawca zakwestionował też możliwość rozliczania rat kredytu po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego, jak również opłat dokonywanych tytułem czynszu na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, ponieważ w opłatach tych znajdują się również opłaty za media regulowane przez wspólnotę mieszkaniową. Uznał jedynie możliwość rozliczenia tych składników czynszu, które są niezależne od liczby osób zamieszkujących w lokalu i zostały pokryte po ustaniu wspólności ustawowej.

W piśmie przygotowawczym z dnia 25 listopada 2019 r. uczestniczka postępowania wniosła o zobowiązanie wnioskodawcy do zapłaty na jej rzecz:

a) kwoty 21 516 zł z tytułu rozliczenia spłaty wspólnego kredytu,

b) kwoty 2 990,88 zł z tytułu rozliczenia opłat na fundusz remontowy.

Wskazała, że kredyt został zaciągnięty w dniu 15.03.2013 r. na okres 10 1at, tj. do 27.12.2022 r. wspólnie przez oboje byłych małżonków. Przeznaczony zaś był na konsolidację poprzedniego kredytu w kwocie 8 226 zł, który również był zaciągnięty na remont poprzedniego mieszkania, jak i na wykup mieszkania będącego przedmiotem sprawy oraz opłat z tym związanych, spłatę jego zadłużenia i kapitalny remont mieszkania. Raty tego kredytu do dzisiaj ponosi samodzielnie, podobnie jak opłaty za fundusz remontowy, ponieważ wnioskodawca nie poczuwa się do pokrywania połowy tych opłat.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małżeństwo wnioskodawcy M. Z. i uczestniczki postępowania I. Z., zawarte w dniu 18 listopada 2006 r. w D., zostało rozwiązane przez rozwód z winy

M. Z. wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 1 czerwca 2017 r., prawomocnym od dnia 22 czerwca 2017 r.

Dowód: odpis prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 1 czerwca 2017 roku w sprawie o sygn. akt I C 358/17.

W dniu 22 marca 2013 r. byli małżonkowie nabyli prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w D. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), wraz z udziałem (...) we wspólnych częściach budynku i w prawie wieczystego użytkowania terenu, objętych księgą wieczystą nr (...).

Cena sprzedaży przedmiotu umowy wynosiła 3 549,80 zł i została w całości zapłacona przed podpisaniem umowy.Aktualna wartość tego mieszkania wynosi 130 000 zł.

Dowód: odpis wypisu aktu notarialnego Repertorium A numer (...) z dnia 22 marca 2013 roku, obejmującego umowę sprzedaży, ustanowienia prawa użytkowania wieczystego oraz oświadczenie o ustanowieniu hipoteki i odpis zwykły księgi wieczystej numer (...)

z dnia 20 sierpnia 2018 roku; przesłuchanie wnioskodawcy, przesłuchanie uczestniczki postępowania.

W czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej majątkowej wnioskodawca

i uczestniczka postępowania wspólnie wyposażyli też przedmiotowy lokal mieszkalny w meble oraz inne urządzenia domowe. Nabyli więc następujące ruchomości: konsola X. 360 K.

o wartości 500 zł, telewizor 42-calowy o wartości 1 300 zł, telewizor 32-calowy o wartości 800 zł, zestaw kina domowego V. (...) o wartości 800 zł, piec dwufunkcyjny o wartości

1 500 zł, akwarium 200 l o wartości 500 zł, zestaw mebli kuchennych o wartości 300 zł, lodówka

o wartości 300 zł, kuchenka mikrofalowa o wartości 100 zł, kuchenka elektryczna z piekarnikiem

i płytą grzewczą o wartości 300 zł, szafa narożna o wartości 200 zł, trzy komody o łącznej wartości 300 zł i narożnik wypoczynkowy o wartości 200 zł, o ogólnej wartości 7 100 zł.

Dowód: przesłuchanie wnioskodawcy, przesłuchanie uczestniczki postępowania.

Wnioskodawca przyczyniał się w takim samym stopniu co uczestniczka postępowania do powstania ich majątku wspólnego. Po ślubie wyjechał na 9 miesięcy do Niemiec, gdzie prowadził własną działalność gospodarczą. Po powrocie przez rok czasu pracował jako ochroniarz

w sklepach (...) w B. i D., jednocześnie pracując na drugi etat w tych sklepach jako wystawca towaru. Następnie pracował, też jako ochroniarz, w sklepie (...).

W okresie od września 2008 r. do końca grudnia 2010 r. prowadził natomiast własną działalność gospodarczą, na którą uzyskał dotację z urzędu pracy. Zatrudniony był również jako mechanik samochodowy w dwóch warsztatach samochodowych na terenie B.. Od jesieni 2013 r.

z kolei pracował w sklepie (...) w D. na os. (...), który był prowadzony wspólnie przez oboje byłych małżonków, jednak w ramach działalności gospodarczej założonej przez uczestniczkę postępowania pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe (...) z siedzibą w D. . Co prawda nie był zatrudniony na umowę o pracę, by zmniejszyć koszty prowadzonej działalności, jednak stale i w pełnym zakresie prowadził „sprzedaż za ladą”, kontaktował się z kontrahentami, przyjmował towar, dokonywał zgłoszeń kradzieży na policję.

Ponadto dzięki zaangażowaniu i własnej pracy wnioskodawcy wyremontowane zostało mieszkanie przy ul. (...) w D..

Brak jest przy tym podstaw do przyjęcia, że wnioskodawca trwonił majątek wspólny,

w szczególności by zarobione pieniądze przeznaczał tylko na swoje potrzeby.

Dowód: zaświadczenie o zgłoszeniu do obowiązkowych ubezpieczeń ZUS Inspektoratu

w D. z dnia 20 sierpnia 2019 roku, zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy

w D. z dnia 30 listopada 2018 roku, wydruk (...) z dnia 03 grudnia 2018 roku, pismo Komendy Powiatowej Policji w D. z dnia 02 maja 2019 roku zawierające informacje o zgłaszanych kradzieżach w sklepie (...) w D. na os. (...) w okresie od października 2013 roku do grudnia 2016 roku, dokumenty znajdujące się w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Świdnicy o sygn. I C 358/1; zeznania świadków E. Z. i J. K.;

przesłuchanie wnioskodawcy..

W czasie trwania wspólności ustawowej, tj. w dniu 13 marca 2013 r. został zaciągnięty przez oboje byłych małżonków w (...) Banku Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. kredyt konsolidacyjny na kwotę 51 020,41 zł. Kredy miał być przeznaczony na potrzeby konsumpcyjne kredytobiorców w wysokości 42 794,41 zł oraz spłatę wcześniejszych zobowiązań kredytowych

w kwocie 8 226 zł. Spłata kredytu wraz z należnymi odsetkami miała nastąpić w 120 równych ratach, płatnych nie później niż do 15. dnia każdego miesiąca.

Brak jest podstaw do przyjęcia, że kwota kredytu powyżej 12 000 zł, jak twierdzi wnioskodawca, przeznaczona była na założoną przez uczestniczkę w październiku 2013 r. działalność gospodarczą i potrzebami finansowymi związanymi z jej założeniem, a następnie kosztami jej prowadzenia, skoro z treści umowy, zawartej przecież jeszcze w marcu 2013 r., wynika wprost cele zaciągnięcia kredytu.

Dowód: kserokopie wyciągu z umowy kredytu gotówkowego zaciągniętego w (...) Banku SA

z siedzibą w W. w dniu 13 marca 2013 roku i aktualnego harmonogramu spłat kredytu; przesłuchanie uczestniczki postępowania.

Jeszcze na rok przed rozwodem wnioskodawca wyprowadził się ze wspólnego miejsca zamieszkania. Natomiast od tego czasu uczestniczka postępowania ponosiła opłaty za używanie lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład majątku wspólnego, w tym opłaty na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej .

Za okres od lipca 2017 r. do listopada 2019 r. suma tych wpłat wyniosła 2 797,92 zł (96,48 zł x 29 miesięcy).

Dowód: informacja Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...). A. 26-27-28

w D. za okres od czerwca 2017 roku do listopada 2018 roku, dotycząca wysokości opłat ponoszonych na rzecz tej Wspólnoty z tytułu używania przez uczestniczkę postępowania lokalu mieszkalnego położonego w D. przy ul. (...), kserokopie zawiadomień o naliczeniu opłat, w tym na funduszu remontowy Wspólnoty Mieszkaniowej; przesłuchanie wnioskodawcy, przesłuchanie uczestniczki postępowania.

Od dnia ustania wspólności ustawowej tylko I. Z. dokonuje wpłat rat pozostałej do spłaty części kredytu bankowego. Na dzień wydawania postanowienia kończącego postępowanie w sprawie była to co najmniej kwota 19 340 zł (9 rat x 700 zł + 20 rat x 652 zł), skoro z dokumentów przedłożonych przez uczestniczkę postępowania wynika tylko, że od lipca 2017 r. do marca 2018 r. rata kredytu wynosiła 700 zł, zaś od listopada 2018 r. była to kwota 652 zł miesięcznie.

Dowód: kserokopie wyciągu z umowy kredytu gotówkowego zaciągniętego w (...) Banku SA

z siedzibą w W. w dniu 13 marca 2013 roku i aktualnego harmonogramu spłat kredytu;

przesłuchanie uczestniczki postępowania.

Wnioskodawca zatrudniony jest obecnie jako pracownik utrzymania ruchu w firmie (...), ma umowę o pracę zawartą na okres dwóch lat. Zarabia około 1 800 zł miesięcznie netto. Innych dochodów nie ma. Na utrzymaniu ma córkę z małżeństwa, na którą płaci alimenty

w kwocie 450 zł miesięcznie.

Dowód: przesłuchanie wnioskodawcy.

Uczestniczka postępowania mieszka wraz z córką w przedmiotowym lokalu mieszkalnym. Prowadzi nadal wskazaną wyżej działalność gospodarczą, uzyskując z niej dochody w kwocie 2 500 – 2 800 zł miesięcznie. Gotowa byłaby zapłacić na rzecz wnioskodawcy kwotę spłaty, ale

w okresie nie krótszym niż 3 miesiące, albowiem musiałaby zaciągnąć kredyt na ten cel.

Dowód: przesłuchanie uczestniczki postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek co do zasady należało uwzględnić.

Małżeństwo wnioskodawcy i uczestniczki postępowania, zawarte dnia 18 listopada 2006 r., zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 1 czerwca

2017 r., prawomocnym od dnia 22 czerwca 2017 r., z tym dniem więc ustała między nimi wspólność ustawowa.

Zgodnie zaś z przepisem art. 31 ust. 1 k.r. i o. z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego

z nich (majątek wspólny), przedmioty majątkowe nieobjęte zaś wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Na majątek wspólny zatem składają się przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej. Jedynie w ściśle i wyczerpująco wymienionych przez Kodeks rodzinny i opiekuńczy wypadkach, nabyty w czasie trwania ustroju wspólności ustawowej przedmiot majątkowy nie zwiększa stanu majątku wspólnego, lecz staje się z mocy art. 33 k.r. i o. przedmiotem majątku osobistego. Artykuł 31 k.r.i o. wyraża zasadę ogólną,

a art. 33 pkt 1-10 k.r. i o. wyjątki od tej zasady. Taki rozkład zasady i wyjątków rozstrzyga wszelkie wątpliwości co do tego, czy konkretny przedmiot majątkowy należy zaliczyć do majątku wspólnego, czy też osobistego. Ponadto należy zaznaczyć, że Kodeks rodzinny i opiekuńczy

w zasadzie nie zawiera własnych unormowań dotyczących podziału majątku, który był objęty wspólnością ustawową, w art. 46 k.r. i o. znajduje się jedynie odesłanie do przepisów o dziale spadku. Problematykę wspólności majątku wspólnego i jego sądowego podziału normują zatem

w sferze materialnoprawnej art. 1035-1046 k.c., przy czym art. 1035 k.c. zawiera kolejne odesłanie, nakazując stosować odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych, a w sferze proceduralnej art. 566 i 567 k.p.c. oraz art. 680-689 k.p.c. W art. 688 k.p.c. znajduje się zaś odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisów o zniesieniu współwłasności, w szczególności do art. 618 § 2 i 3 k.p.c.

Podstawową kwestią w sądowym podziale majątku wspólnego jest ustalenie składu i wartości majątku podlegającego podziałowi. W myśl bowiem art. 684 k.p.c. skład i wartość tego majątku ustala sąd, który określa, jakie przedmioty majątkowe podlegają podziałowi, przy czym zauważyć należy, iż norma art. 684 k.p.c. nie stwarza dla sądu uprawnień do prowadzenia z urzędu dochodzenia mającego na celu ustalenie, czy i jakie składniki majątku podlegają jeszcze podziałowi oprócz wskazanych przez zainteresowanych w sprawie. Przedmiotem tego podziału winien zaś być, zgodnie z art. 1038 § 1 k.c. w zw. z art. 46 k.r. i o., cały majątek objęty wspólnością.

W rozpoznawanej sprawie w istocie poza sporem pozostawała kwestia składu i wartości majątku wspólnego byłych małżonków. Spór pomiędzy nimi dotyczył natomiast ich udziałów

w majątku wspólnym oraz rozliczenia nakładów i wydatków poczynionych z majątku osobistego uczestniczki postępowania na majątek wspólny. Sąd ostatecznie więc ustalił, że w skład majątku wspólnego podlegającego sądowemu podziałowi wchodzą: prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w D. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), wraz z udziałem (...) we wspólnych częściach budynku i w prawie wieczystego użytkowania terenu, objętych księgą wieczystą nr (...), o wartości 130 000 zł, a ponadto ruchomości: konsola X. 360 K. o wartości 500 zł, telewizor 42-calowy o wartości 1 300 zł, telewizor 32-calowy o wartości 800 zł, zestaw kina domowego V. (...) o wartości 800 zł, piec dwufunkcyjny o wartości 1 500 zł, akwarium 200 l o wartości 500 zł, zestaw mebli kuchennych

o wartości 300 zł, lodówka o wartości 300 zł, kuchenka mikrofalowa o wartości 100 zł, kuchenka elektryczna z piekarnikiem i płytą grzewczą o wartości 300 zł, szafa narożna o wartości 200 zł, trzy komody o łącznej wartości 300 zł i narożnik wypoczynkowy o wartości 200 zł, o ogólnej wartości 7 100 zł. Ogólna wartość majątku wspólnego wynosi więc kwotę 137 100 zł.

Dlatego też, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie I postanowienia.

W rozpoznawanej sprawie, jak już wcześniej wskazano, spór pomiędzy byłymi małżonkami dotyczył kwestii ich udziałów w majątku wspólnym. Sąd jednak nie przychylił się do żądania uczestniczki postępowania, aby ustalić nierówne udziały w majątku wspólnym. Z treści przepisu art. 43 § 1 k.r. i o. bowiem wynika zasada, że po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej udziały małżonków w majątku wspólnym są równe, przy czym § 2 powołanego przepisu określa dwie przesłanki, od których spełnienia jest uzależnione odejście od tej reguły. Pierwszą jest niejednakowy sposób przyczyniania się małżonków do powstania tego majątku, drugą stanowią „ważne powody”. Obie przesłanki muszą być spełnione łącznie i pozostawać w określonej relacji. Z jednej strony żadne ,,ważne powody” nie uzasadniają same przez się ustalenia nierównych udziałów, jeżeli stopień przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego jest równy. Z drugiej strony – różny stopień przyczynienia się małżonków do powstania tego majątku bierze się pod uwagę dopiero wtedy, gdy za ustaleniem nierównych udziałów przemawiają ,,ważne powody”. W świetle zaś zebranych dowodów nie można przyjąć, że wnioskodawca przyczynił się w mniejszym stopniu do powstania majątku wspólnego. Jego wkład w zaspokojenie potrzeb rodziny i nakład pracy we wspólnym gospodarstwie domowym był taki sam, jak uczestniczki postępowania. Przede wszystkim znaczące było to, że wnioskodawca w istocie przez cały czas trwania małżeństwa pracował zarobkowo, a przy tym uczestniczka postępowania nie zdołała udowodnić w jakikolwiek sposób, że wnioskodawca trwonił ich majątek wspólny.

Dlatego też, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie II postanowienia.

Dokonując zaś podziału majątku wspólnego (punkt III postanowienia) Sąd miał na względzie aktualny stan posiadania składników tego majątku przez wnioskodawcę i uczestniczkę postępowania oraz ich stanowiska w tym zakresie. Według art. 212 § 2 k.c. rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli

z obowiązkiem spłaty pozostałych. Podobną regulację zawiera art. 623 k.p.c. który stanowi, że sąd dokonuje podziału na części odpowiadające wartością udziałom współwłaścicieli

z uwzględnieniem wszelkich okoliczności, zgodnie z interesem społeczno-gospodarczym,

a różnice wartości wyrównuje się przez dopłaty pieniężne. Sąd uznał zatem za uzasadnione przyznanie uczestniczce postępowania wszystkich składników majątku wspólnego znajdujących się w jej posiadaniu, o wartościach ustalonych wyżej. Jednocześnie w tym miejscu należy zaznaczyć, że uczestniczka postępowania zasadnie wniosła o rozliczenie w podziale majątku kwoty spłaconego przez nią części kredytu tytułem nakładów i wydatków poczynionych przez nią z majątku osobistego na majątek wspólny, choć jej żądanie nie mogło być uwzględnione w całości. Powyższe zaś żądanie I. Z. oparte jest na przepisach art. 45 § 1 k.r. i o., art. 46 k.r. i o. w zw. z art. 1035 k.c. Konsekwencją zaś tego unormowania jest art. 567 § 1 k.p.c., według którego

w postępowaniu o podział majątku wspólnego sąd rozstrzyga m.in. o tym, jakie wydatki, nakłady i inne świadczenia z majątku wspólnego na rzecz majątku osobistego jednego z małżonków

i odwrotnie podlegają zwrotowi. Mając natomiast na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności z dokumentów, Sąd przyjął, że kwota tych nakładów i wydatków wyniosła co najmniej 19 340 zł. Co się zaś tyczy nakładów na lokal mieszkalny, to niezależnie od tego, że przedmiotem rozliczenia mogły być tylko wpłaty dokonane po ustaniu wspólności ustawowej, a więc po 22 czerwca 2017 r., to żądanie uczestniczki postępowania z tego tytułu mogło obejmować tylko opłaty na fundusz remontowy, skoro wnioskodawca wyraził zgodę na partycypowanie w tych opłatach, nie zajmując już w tym okresie przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Ponieważ suma tych opłat wyniosła 2 797,92, zatem wnioskodawca zobowiązany jest do zwrotu uczestniczce postępowania połowy łącznej kwoty 22 137,92 zł (19 340 zł

+ 2 797,92 zł), czyli kwoty 11 068,96 zł.

Mając powyższe na uwadze, na mocy powołanych przepisów, orzeczono jak w puncie IV postanowienia.

W świetle powyższego uzasadnione było też przyznanie spłaty na rzecz wnioskodawcy, ostatecznie w kwocie 57 481,04 zł [(131 700 zł : 2) – (22 137,92 zł : 2)], w celu wyrównania jego udziału w majątku wspólnym. Mając zaś na uwadze stanowiska wnioskodawcy i uczestniczki postępowania, w tym co do możliwości zapłaty przez nią kwoty spłaty, Sąd ustalił, że wskazana wyżej kwota będzie płatna w terminie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia. Zdaniem Sądu, takie rozwiązanie umożliwi wyrównanie wnioskodawcy przypadającego mu udziału w majątku wspólnym w rozsądnym terminie, w szczególności pomoże mu w zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych, ale też uwzględnia możliwości finansowe uczestniczki postępowania, zwłaszcza co do zgromadzenia środków finansowych na ten cel.

Mając powyższe na uwadze, na mocy powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie

V postanowienia.

Orzeczenie o kosztach postępowania (punkt VI postanowienia) znajduje oparcie

w przepisie art. 520 § 1 k.p.c., według którego każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, od której to zasady, zważywszy też na wynik postępowania, nie było podstaw do odstąpienia.