Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Polak-Kałużna

Protokolant Andżelika Socha

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2016 roku w Dzierżoniowie

sprawy z powództwa D. C. i L. C.

przeciwko A. P. (1)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego A. P. (1) alimenty na rzecz powodów D. C. urodzonej (...) w B. (Niemcy) i L. C. urodzonego (...) w B. (Niemcy) w kwotach po 1800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) miesięcznie na rzecz każdego z nich, łącznie 3600 zł, począwszy od dnia 11 marca 2015 roku, płatne z góry do dnia 5-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk K. C. jako przedstawicielki ustawowej powodów;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie) kwotę 3223, 39 zł tytułem opłaty sądowej od ponoszenia której powodowie byli zwolnieni oraz tytułem zwrotu poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa kosztów biegłego tłumacza;

IV.  zasądza od pozwanego A. P. (1) na rzecz przedstawicielki ustawowej powodów K. C. kwotę 2400 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

K. C. jako przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów D. C. i L. C. w dniu 11 marca 2015 roku wniosła o zasądzenie od pozwanego A. P. (2) na rzecz każdego z powodów alimentów w kwocie po 3000 zł miesięcznie oraz o zasądzenie kwot po 99.431 zł tytułem zaległych alimentów na rzecz każdego z powodów za okres od marca 2012 roku do marca 2015 roku, płatnych do rąk matki, z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia opóźnienia płatności.

W uzasadnieniu podniosła, iż powodowie pochodzą z jej związku z pozwanym, będącym obywatelem albańskim, zamieszkującym na terenie Niemiec. Wskazała ponadto, że z powodu agresji pozwanego oraz podejrzenia popełnienia przez niego przestępstwa na szkodę córki opuściła pozwanego w grudniu 2012 roku, wyjechała z dziećmi z Niemiec i zamieszkała w Polsce, gdzie obecnie samotnie wychowuje dzieci. Przedstawiając uzasadnione potrzeby powoda przedstawicielka ustawowa wskazała, że L. C. jest dzieckiem, które często choruje, wymaga pomocy specjalistów w tym neurologa i alergologa, zestawiając zaś poszczególne wydatki na utrzymanie syna matka wyszczególniła je szczegółowo, a ich suma daje kwotę około 1700 zł miesięcznie oraz wskazała, że na odzież i obuwie korekcyjne zakupione do tej pory ze środków matki na rzecz syna wydała 4000 zł. Odnośnie małoletniej powódki przedstawione przez matkę w pozwie zestawienie kosztów utrzymania i wychowania daje w przeliczeniu na jeden miesiąc kwotę 1441 zł, a dodatkowo jak w przypadku syna K. C. wskazała, że na odzież i obuwie korekcyjne zakupione do tej pory wyłącznie ze środków matki na rzecz córki wydała 4000 zł. Odnośnie sytuacji materialnej pozwanego matka wskazała, że jest on osobą dobrze sytuowaną finansowo, z zawodu jest gastronomem, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie gastronomii – restaurację, w 2013 roku zarobił około 75.000 €, jeszcze w 2014 roku zamieszkiwał wynajętym mieszkaniu o powierzchni 90 m ² z przynależnym ogrodem, basenem oraz działką o powierzchni 800 m ² w P. w Niemczech. Przedstawicielka ustawowa wskazała, że od rozstania pozwany dokonał 6 wpłat na utrzymanie dzieci w wysokości po wysokości 600 € na utrzymanie powoda i powódki, ostatnia wpłata miała miejsce w styczniu 2014 roku w kwocie 500 €, zaś od tej pory pozwany nie płaci na utrzymanie dzieci żadnych pieniędzy. Uzasadniając żądanie zaległych alimentów matka powodów wskazała, że po przyjeździe do Polski znajdowała się w trudnej sytuacji finansowej, gdyż środki wpłacone przez pozwanego były niedostępne dla powodów ponieważ rachunek bankowy, na który pozwany dokonywał wpłaty został zajęty przez wierzycieli, których należności powstały w związku z zobowiązaniami dokonanymi przez pozwanego pod nazwiskiem matki powodów K. C.. Przedstawicielka ustawowa wskazała, że w związku z powyższym musiała prosić o pomoc finansową najbliższych, która jednak nie wystarczała na pokrycie wszystkich podstawowych potrzeb dzieci. Wyliczając zaś kwotę żądanych zaległych alimentów matka powodów od żądanej kwoty po 3000 zł miesięcznie na rzecz każdego z powodów dochodzonej za okres 36 miesięcy poprzedzających datę wniesienia pozwu odjęła kwoty wpłat dokonanych przez pozwanego i uzyskała kwoty wskazane w pozwie.

Pozwany mimo prawidłowego wezwania nie stawił się na rozprawę, co skutkowało wydaniem wyroku zaocznego. Sąd nie potraktował, bowiem jako wyjaśnień pozwanego przesłanych dokumentów w języku niemieckim za pośrednictwem fax-u w dniu 23 lutego 2106 roku, gdyż nie zawierają one żadnych twierdzeń powoda, które można by było potraktować jako wyjaśnienia w rozumieniu art. 340 k.p.c. a są to jedynie umowa o pracę i rozliczenia podatkowe nie zawierające podpisu pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powodowie D. C. i L. C. są dziećmi pochodzącymi ze związku małżeńskiego obywatela albańskiego A. P. (2) i obywatelki Polski K. C.. D. C. urodziła się dniu (...) w B. (Niemcy) a L. C. urodził się w tej samej miejscowości w dniu 17 grudnia 2009 roku. Od urodzenia rodzice wychowywali małoletnich wspólnie i mieszkali razem w Niemczech. Miało to miejsce do dnia 21 lipca 2011 roku, kiedy to wnioskodawca wyprowadził się ze wspólnego mieszkania, wskutek nieporozumień. Dzieci pozostały wraz z matką. Rozwód orzeczono w dniu 09 października 2012 roku.

Dowód: - odpisy skrócone aktów urodzenia powodów – karta 12-13,

- postanowienie SR Lipsku – karta 180-183 akt (...) SR w Dzierżoniowie

- akta (...) SR w Dzierżoniowie,

Zgodnie z orzeczeniem niemieckiego Sądu pozwany miał ustalone prawo do osobistych kontaktów z dziećmi bez udziału osób trzecich, zabierał obydwoje dzieci. Z czasem doszło do zakłóceń w kontaktach, konflikt między rodzicami powodów narastał, w tym na tle majątkowym. K. C. w dniu 10 grudnia 2012 roku za zgodą pozwanego wraz z dziećmi pojechała do Polski na Święta Bożego Narodzenia, co czyniła w latach poprzednich, termin powrotu ustalono na 02 stycznia 2013 roku, co nie nastąpiło. Pozwany wniósł do Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie wniosek o wydanie małoletnich L. C. i D. C. w trybie konwencji haskiej. Postępowanie prowadzone pod sygnaturą akt (...) w tej sprawie zostało zakończone postanowieniem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 7 lutego 2014 roku, w którym odmówiono zarządzenia powrotu powodów do Niemiec, apelacja od powyższego postanowienia złożona przez ojca powodów została oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 3 lipca 2014 r w sprawie (...)

Dowód: - protokół z posiedzenia SR w Lipsku – karta 23–27 akt (...) SR w Dzierżoniowie ,

- postanowienie SR w Lipsku – karta 180 akt (...)SR w Dzierżoniowie ,

- postanowienie SR w Dzierżoniowie w sprawie (...) – karta 14,

- akta sprawy (...) Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie,

Przedstawicielka ustawowa powodów mieszka wraz z dziećmi w mieszkaniu trzypokojowym swoich rodziców położonym w D.. Matka powodów z zawodu jest cukiernikiem, obecnie podejmuje zatrudnienie jako opiekunka osób starszych, jest to praca wyjazdowa, wyjeżdża do Niemiec. Pracę tę rozpoczęła 09 stycznia 2016 roku. W styczniu 2016 roku pracowała 14 dni, zarobiła 3700 zł, zarabia średnio około 355 € brutto tygodniowo. K. C. wyjeżdża za granicę do pracy na okresy nie dłuższe niż 4 tygodnie, gdyż nie chce pozostawiać dzieci pod opieką rodziny na dłuższe okresy. Przed 2016 rokiem matka powodów podejmowała prace dorywcze w gastronomii, bez rejestracji, uzyskując niewielkie dochody np. za 16 godzin pracy – 200 zł. Była wówczas zarejestrowana jako bezrobotna bez prawa do zasiłku. Obecnie przedstawicielka ustawowa powodów nie jest zarejestrowana w PUP jako osoba bezrobotna.

Matka powodów z tytułu zatrudnienia pozwanego za granicą w Niemczech uzyskuje zasiłek rodzinny w wysokości 378 € na dwoje dzieci.

Matka powodów poza nimi nie ma innych dzieci.

Dowód: - zaświadczenia o wysokości dochodów – karta 163 -164,

- umowa zlecenie – karta 158-162,

- poświadczenie zameldowania – karta 33,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powodów – karta 165-166, 261-262,

W toku postępowania prowadzonego w sprawie (...) pozwany i jego ówczesny pełnomocnik przekonywali o bardzo dobrej i stabilnej sytuacji finansowej pozwanego, wskazując że jego dochód z tytułu prowadzenia restauracji w 2013 roku wyniósł 75000 € brutto. Pozwany toku tamtego postępowania wskazywał, że płaci dobrowolnie alimenty zwykle w kwocie po 500 €, że jest w stanie rozważyć zwiększenie alimentów, gdyby matka z małoletnimi zdecydowała się na powrót do Niemiec, deklarował, że wynajmuje mieszkanie o powierzchni 90 m ^{( 2 )}z ogrodem, basenem i działką o powierzchni 800 m ^{( 2)}, a gdyby matka z małoletnimi przyjechała do Niemiec przekazałby jej to mieszkanie do używania i je opłacał w całości w łącznej kwocie 900 euro miesięcznie, a sam wynajął inne mieszkanie i w nim zamieszkał, wskazywał, że jeździ nowym V. (...).

Pozwany nie kontaktuje się z dziećmi od czasu zakończenia postępowania o wydanie małoletnich na podstawie konwencji haskiej.

Pozwany poza powodami nie ma innych dzieci.

Dowód: - oświadczenie pełnomocnika A. P. (2) – karta 170 akt (...),

- przesłuchanie A. P. (2) – karta 200-202 akt (...),

- dowód przekazu alimentów – karta 32,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powodów – karta 165-166, 261-262,

D. C. i L. C. w roku szkolnym 2013/2014, i 2014 /2015 uczęszczali do Przedszkola (...) w D., opłaty ponoszone przez matkę były zmienne w zależności od ilości dni nieobecności małoletnich w przedszkolu i wynosiły od 100 – 247 zł miesięcznie, dodatkowo matka ponosiła wydatki na radę rodziców 110 zł, na ubezpieczenie 52,10 zł, podręczniki 95 zł, przybory plastyczne 40 zł jednokrotnie na cały rok.

W roku szkolnym 2014/2015 małoletni L. C. nadal uczęszczał do przedszkola, zaś D. C. rozpoczęła edukację w Szkole Podstawowej Nr (...) w D.. Opłaty poniesione na poczet ubezpieczenia w szkole wynosiły 53 zł, na radę rodziców 40 zł, zaś miesięczny koszt obiadów w szkole to 150 – 160 zł miesięcznie.

W 2016 roku D. uczęszczała do klasy II, zaś L. do klasy I.

Miesięczny koszt utrzymania każdego z powodów wynosi około 2000 zł miesięcznie.

Na miesięczny koszt utrzymania D. składają się wydatki szkolne 200 miesięcznie (w tym zakup pomocy naukowych, koszt rady rodziców, ubezpieczenia i wycieczek szkolnych), koszt obiadów w szkole 150-160 zł, wydatki na wyżywienie 400 zł, wydatki na zajęcia na basenie z trenerem 200 zł, wydatki na zabawki 250 zł, wydatki na leczenie, w tym dentystyczne – 200 zł miesięcznie, wydatki na zakup odzieży i obuwia – 200 zł miesięcznie, wydatki na dojazdy na zajęcia szkolne i dodatkowe – 100 zł, udział w kosztach utrzymania mieszkania w tym zakupu środków czystości – 100 zł, inne wydatki na rozrywkę, rodzinne wyjścia, rekreację, wypoczynek letni – 200 zł

Miesięczne koszty utrzymania L. to 400 zł na wyżywienie, początkowo po złożeniu pozwu -180-200 zł koszty przedszkola, obecnie 200 zł – wydatki szkolne, 200 zł koszt zajęć na basenie, 250 zł koszt zabawek, 300 zł miesięcznie koszt leczenia alergii, leczenia chorób sezonowych oraz dentystycznego, wydatki na zakup odzieży i obuwia – 200 zł miesięcznie, wydatki na dojazdy do szkoły, na zajęcia dodatkowe oraz celem kontynuowania leczenia – 100 zł, udział w kosztach utrzymania mieszkania w tym zakupu środków czystości – 100 zł, 200 zł na wydatki inne w tym na rozrywkę, wyjazdy rodzinne, wypoczynek letni.

W 2014 roku L. miał wypadek na rowerze, po którym konieczne było leczenie neurologiczne, koszt jednej wizyty 100 zł wykonanie dwóch odpłatnych badań EEG - koszt 120 zł za jedno badanie, które dało wynik nieprawidłowy

Matka ponosi koszty lakowania zębów powodów – 100 zł za zęba.

Dowód: - zaświadczenie z przedszkola – karta 34,

- zaświadczenie ze szkoły – karta 35,

- faktury za leki - karta 37-41,

- faktura za badanie EEG – karta 42,

- faktury za zakup odzieży i zakup żywności - karta 43-46,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powodów – karta 165-166, 261-262,

Sąd zważył ponadto, co następuje

Powództwo w zakresie świadczeń alimentacyjnych zasługuje na uwzględnienie. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala, zdaniem Sądu na uwzględnienie powództwa w całości w tym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 133 § 1 k.r.i o. rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych na rzecz dziecka, które nie jest w stanie utrzymywać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Niewątpliwe jest, że powodowie D. i L. C. będący na etapie edukacji w szkole podstawowej nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Ponadto nie posiadają oni żadnego majątku, który mógłby być wykorzystany na potrzeby ich utrzymania. Z uwagi na to cały koszt utrzymania powodów spoczywa na ich rodzicach. Zakres zobowiązań każdego z rodziców, na mocy przepisu art. 135 § 1 k.r.i o. zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Rozpatrując kwestię usprawiedliwionych potrzeb powodów Sąd uznał, że należą do nich środki pieniężne niezbędne do wyżywienia powodów, ich ubrania, leczenia, edukacji, zachowania czystości, lekarstw i zabawek, zajęć dodatkowych oraz rozrywek i wypoczynku letniego. Biorąc pod uwagę koszty utrzymania dzieci w wieku powodów koszty te wynoszą około 2000 zł miesięcznie na każde z powodów.

Ustalając możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji pozwanego, Sąd oparł się na przesłuchaniu przedstawicielki ustawowej powodów oraz na twierdzeniach ojca powodów złożonych w sprawie (...) tutejszego Sądu i przyjął, że pozwany jest osobą majętną, o stabilnej sytuacji finansowej, prowadzącą dochodową restaurację na terenie Niemiec. Jednocześnie wskazać należy, że nie przekonały Sądu przesłane przez nieustaloną osobę dokumenty z Niemiec, z których wynikało, że pozwany pracuje jako kelner w restauracji w wymiarze 25 godzin tygodniowo z wynagrodzeniem 8,50€ na godzinę, gdyż w świetle twierdzeń K. C. dokumenty te nie obrazują faktycznej sytuacji materialnej pozwanego, a dodatkowo pozostają w sprzeczności z twierdzeniami samego A. P. (2) z 2014 roku w których przekonywał, że jest osobą majętną i prowadzi własną restaurację, w której K. C. kontrolowała kasę (karta 201 odwrót akt (...) Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie).

Po określeniu, we wskazany sposób kondycji finansowej pozwanego Sąd ustalił również, jakie dochody osiąga przedstawicielka ustawowa powodów, na której również ciąży obowiązek alimentacyjny wobec L. i D.. Informacje o jej sytuacji materialnej i możliwościach zarobkowych, Sąd ocenił w oparciu o jej przesłuchanie, nie dając wiary złożonym przez nią dokumentom od pracodawcy, gdzie wskazane stawki wynagrodzenia ewidentnie nie odpowiadały prawdzie, zatem nie mogły być podstawą ustaleń Sądu. Nie sposób bowiem uwierzyć, że K. C. w styczniu 2016 roku zarobiła 213, 93 zł, tym bardziej, że inne zaświadczenie od tego samego pracodawcy z tej samej daty wskazuje na kwotę zarobku – 20,34 zł

Przy tak ustalonych możliwościach zarobkowych i majątkowych K. C. i A. P. (2), kierując się normą prawną wyrażoną w przepisie art. 135 § 1 k.r.i o., zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych powinien być adekwatny do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji, Sąd rozważył jakie obecnie są koszty utrzymania i wychowania powodów D. i L.. Przedstawicielka ustawowa powodów żądała w pozwie kwoty po 3000 zł miesięcznie na utrzymanie każdego z powodów, choć w toku postępowania w czasie swojego przesłuchania przyznała, że miesięczny koszt utrzymania każdego z powodów wynosi po 2000 zł i tę drugą z powyższych kwot Sąd uznał za adekwatną.

Ustalając wysokość usprawiedliwionych potrzeb powodów Sąd miał na względzie, że sytuacja finansowa ich ojca jest znacznie lepsza od przeciętnej, a i dochody matki obecnie nie należą do najniższych, zatem w zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletnich L. i D., a w konsekwencji koszt ich utrzymania, może być wyższy niż przeciętne koszty utrzymania dziecka w ich wieku, mieszkającego na tutejszym terenie.

Wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwalają, zdaniem Sądu przyjąć, że łączne usprawiedliwione koszty utrzymania każdego z powodów wynoszą około 2000 zł miesięcznie, zaś w ich skład wchodzą wydatki niezbędne do zakupu wyżywienia, ubrania, akcesoriów szkolnych, zabawek, wydatki szkolne, na dodatkowe zajęcia na basenie, koszty przejazdów, leczenia, udział małoletnich w kosztach utrzymania mieszkania oraz koszty rozrywek i rekreacji adekwatnej do wieku powodów. Przedstawicielka ustawowa mieszka razem z rodzicami, z którymi prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, choć K. C. dokłada się do kosztów utrzymania, np. zakupując środki czystości czy opłacając rachunki. Jakkolwiek przyjęte wyżej za usprawiedliwione kwoty wydatków na poszczególne potrzeby dzieci zdają się być wyższe niż przeciętne, chociażby kwota 250 zł przyjęta jako koszt zabawek, czy 200 zł miesięcznie (2400 zł w skali roku) na ubranie każdego z powodów, to jednak w ocenie Sądu sytuacja materialna pozwanego na to pozwala.

Osoba zobowiązana do alimentacji powinna w pełni wykorzystywać swoje siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania niezbędnych dochodów na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentów. Zarówno ojciec jak i matka powinni dołożyć wszelkich starań i podjąć odpowiednie zatrudnienie, aby zapewnić odpowiedni poziom życia swoim dzieciom. Zobowiązany do alimentacji powinien uczynić zadość swojemu obowiązkowi, choćby wiązało się to z istotnym uszczerbkiem i powodowało obniżenie stopy życiowej.

Pozwany od ponad 2 lat nie partycypuje w kosztach utrzymania powodów, przerzucając cały ciężar i utrzymania i wychowania na matkę małoletnich.

Zasądzone alimenty w kwocie po 2000 zł miesięcznie na każdego z powodów - zdaniem Sądu odpowiadają faktycznym możliwościom zarobkowym pozwanego i przyczynią się do zaspokojenia bieżących potrzeb powodów. Przy ustalaniu wysokości alimentów należnych od pozwanego należy wziąć pod uwagę także fakt, iż matka powodów ponosi w całości nie tylko wydatki na ich utrzymanie, ale też osobiste nakłady na wychowanie i utrzymanie małoletnich, co musiało znaleźć swój wyraz w odpowiednim rozdzieleniu pomiędzy rodziców kosztów utrzymania małoletnich. Sąd przyjął, iż pozwany ma możliwości zarobkowe, które pozwalają na zaspokajanie potrzeb powodów świadczeniami alimentacyjnymi w wysokości ustalonej przez Sąd, znacznie większej niż matka.

Zajmując powyższe stanowisko Sąd miał ponadto na uwadze, na matce powodów od ponad dwóch lat spoczywa wyłącznie codzienny obowiązek pielęgnacji, dbania o zdrowie i opieki nad powodami, którzy jako kilkuletnie dzieci wymagają znacznego zaangażowania, czasu i energii. Sąd uznał, za zasadne obciążyć pozwanego w większym zakresie udziałem w miesięcznym utrzymaniu dzieci, gdyż nie sprawuje nad nimi pieczy i nie jest obarczony licznymi obowiązkami związanymi z ich funkcjonowaniem, chorobą, leczeniem.

W konsekwencji powyższego zasądzono od pozwanego na rzecz powodów kwoty po 1800 zł miesięcznie na rzecz każdego z powodów, a w pozostałym zakresie powództwo o alimenty, czyli wydatki na bieżące usprawiedliwione wydatki na utrzymanie dzieci podlegało oddaleniu.

Uściślając obowiązek pozwanego wskazano termin, w którym mają być uiszczane miesięczne raty alimentacyjne, zaś orzeczenie o odsetkach znajduje oparcie w art. 481 § 1 k.c.

Odnośnie żądania zaległych alimentów, Sąd uznał, że żądanie matki powodów w rozważanym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie.

Ze zgromadzonych w sprawie dowodów, wynika, że w okresie poprzedzającym złożenie pozwu, wszelkie potrzeby powodów jej osobistym staraniem oraz w oparciu o środki finansowe pochodzące od jej rodziny zostały zaspokojone, zatem powództwo w tym zakresie nie jest oparte na podstawie art. 133 § 1 k.r.i o. Fachowy pełnomocnik matki powodów nie wskazał podstawy prawnej żądania pozwu w tym zakresie, zaś w ocenie Sądu jego podstawą jest art. 140 § 1 k.r. i o.

Zgodnie z tym przepisem osoba, która dostarcza drugiemu środków utrzymania lub wychowania nie będąc do tego zobowiązana albo będąc zobowiązana z tego powodu, że uzyskanie na czas świadczeń alimentacyjnych od osoby zobowiązanej w bliższej lub tej samej kolejności byłoby dla uprawnionego niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami, może żądać zwrotu od osoby, która powinna była te świadczenia spełnić. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się przy tym powszechnie, że roszczenie przewidziane w art. 140 § 1 k.r. i o. nie jest roszczeniem o świadczenie alimentacyjne (uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2015 roku IIICZP 77/15), lecz roszczeniem regresowym. Roszczenie to służy rodzicowi lub innej osobie, która wyłącznie łożyła na utrzymanie wspólnych dzieci, przeciwko rodzicowi, który nie dokładał się do utrzymania oraz zgodnie z art. 140 § 2 k.r. i o. roszczenie to przedawnia się z upływem lat trzech. Zatem legitymację materialnoprawną w tym wypadku ma to z rodziców lub inna osoba, która świadczyła alimenty na rzecz dziecka w zakresie przekraczającym jego obowiązek (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego - zasada prawna, z dnia 11 października 1975 r., III CZP 36/75, OSNC 1976, Nr 3, poz. 31).

Zauważyć jednak należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy to nie przedstawicielka ustawowa powodów świadczyła za pozwanego na utrzymanie małoletnich powodów w okresie przed złożeniem pozwu, gdyż jak sama przyznała wówczas nie pracowała i pozostawała wraz z dziećmi na utrzymaniu swoich rodziców. Zatem nie matce powodów, lecz jej rodzicom może ewentualnie przysługiwać roszczenie regresowe, o którym mowa w art. 140 § 1 k.r. i o., skutkiem czego jej pozew w tym zakresie podlegał oddaleniu.

Orzeczenie o kosztach zostało oparte o przepis art. 13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., do których zaliczono poza opłatą sądową koszty wszystkich tłumaczeń w toku postępowania celem doręczenia pozwanemu nie władającemu językiem polskim korespondencji oraz pism w języku niemieckim dotyczących sytuacji materialnej pozwanego, przesłanych do tutejszego sądu za pośrednictwem fax –u.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zmianami) w zw. z art. 98 k.p.c.

Natomiast rygor natychmiastowej wykonalności został nadany wyrokowi zaocznemu na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.