Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Polak - Kałużna

Protokolant Paulina Świątek

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2019 roku w Dzierżoniowie

sprawy z powództwa Z. F.

przeciwko M. F.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. F. alimenty na rzecz powódki Z. F. urodzonej (...) w Ś. w kwocie po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie, począwszy od dnia 5 listopada 2018 roku, płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk K. C. (1) jako przedstawicielki ustawowej powódki;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  nakazuje pozwanemu M. F. uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie) kwotę 332 zł tytułem opłaty sądowej, od ponoszenia której powódka była zwolniona oraz tytułem połowy kosztów mediatora;

IV.  w pozostałym zakresie koszty mediatora zalicza na poczet Skarbu Państwa;

V.  zasądza od pozwanego M. F. na rzecz przedstawicielki ustawowej powódki K. C. (1) kwotę 758 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

VI.  wyrokowi w pkt I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

K. C. (1) jako przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki Z. F. w dniu 05 listopada 2018 roku wniosła o zasądzenie od pozwanego M. F. na rzecz powódki kwoty po 800 zł miesięcznie płatnych do dnia 10 – każdego miesiąca, od dnia wniesienia pozwu, płatnych do rąk matki, z ustawowymi odsetkami liczonymi w przypadku zwłoki w płatności.

W uzasadnieniu podniosła, iż powódka pochodzi z jej nieformalnego związku z pozwanym, że obecnie córka przebywa przy matce, zaś obowiązek alimentacyjny pozwanego nigdy formalnie nie został ustalony. Stwierdziła, że pozwany nie przyczynia się w jakikolwiek regularny sposób do utrzymania córki, że od 2016 roku nie przekazuje pieniędzy na jej utrzymanie, ani w inny sposób nie zabezpiecza jej potrzeb. Odnośnie sytuacji materialnej pozwanego wskazała, że pracuje on w stabilnej firmie (...) w B., że jest właścicielem mieszkania własnościowego, które prawdopodobnie wynajmuje osobom trzecim, a jego sytuacja finansowa jest stabilna. Odnośnie małoletniej powódki wskazała, że jest uczennicą klasy drugiej szkoły podstawowej, że dwa razy w tygodniu uczęszcza na prywatne lekcje angielskiego, że jest dzieckiem bardzo zdolnym, ma dużo zainteresowań i aby je mogła rozwijać niezbędne są środki finansowe. Matka powódki do pozwu dołączyła zaświadczenie o swoich dochodach oraz zestawienie wydatków na utrzymanie powódki, z którego wnika, że średnie miesięczne koszty utrzymania córki wynoszą 1644,65 zł a składają się na nie: wyżywienie – 450 zł, wydatki szkolne – w przeliczeniu na rok – 83 zł miesięcznie, wydatki na zabawki, rozrywki, prezenty na urodziny kolegów – 101,83 zł miesięcznie, wydatki na kosmetyki – 25,50 zł miesięcznie, wydatki na fryzjera– 10 zł miesięcznie, zajęcia dodatkowe – 166,66 zł miesięcznie, wydatki na ubrania i obuwie – 166,66 zł miesięcznie, wydatki na wyjazdy weekendowe, wakacyjne, zieloną szkołę – w przeliczeniu 300 zł miesięcznie, wydatki na leczenie – średnio 40 zł miesięcznie, udział powódki w kosztach mieszkaniowych – 300 zł miesięcznie.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o „odroczenie rozprawy” do czasu zakończenia sprawy o ustalenie jego kontaktów z córką.

Pozwany podkreślił, że wnioskuje o opiekę naprzemienną, co będzie miało istotny wpływ na wysokość ewentualnych alimentów. Jednocześnie pozwany zaprzeczył, że nie przyczynia się w jakikolwiek regularny sposób do utrzymania córki, gdyż od października 2018 roku dobrowolnie i regularnie przekazuje na konto matki kwotę 300 zł miesięcznie jako alimenty dla Z., dlatego złożenie pozwu było nieadekwatne do sytuacji. Pozwany wskazał, że rozstał się z matką powódki we wrześniu 2016 roku, a od czasu rozstania dobrowolne alimenty dla Z. w wysokości 500 zł miesięcznie finansowane były ze środków pochodzących z wynajmu mieszkania we W., którego pozwany razem z matką powódki są spadkobiercami, wskazał też, że od czerwca 2018 roku matka powódki nie przekazuje mu żadnych pieniędzy uzyskanych z wynajmu tego lokalu, nie informuje go aktualnym jego stanie, uniemożliwia dostęp do tego mieszkania, co skutkuje obciążeniem pozwanego całością kosztów kredytu zaciągniętego przez niego 7 lat temu, w większości na remont tegoż lokalu i zaspokojenie wspólnych potrzeb, spożytkowanego przez matkę powódki i pozwanego, gdzie rata wynosi 480 zł miesięcznie. Odnośnie swojej sytuacji stwierdził, że spłaca drugi kredyt, zaciągnięty na wykonanie własnego mieszkania w B., w którym mieszka z żoną i jej dwoma córkami. Podkreślił też, że uczestniczy w utrzymaniu powódki, a poza płaconymi alimentami finansuje całość jej potrzeb, gdy jest u niego w co drugi weekend od piątku do niedzieli, w tym zakup odzieży, bo matka nie zapewnia ubrań na zmianę, gdy przekazuje dziecko oraz zabawek, które córka zabiera do domu matki. Pozwany zakwestionował wskazane w pozwie wydatki na dentystę, fryzjera, wskazał, że wydatki weekendowe służą zapewnieniu rozrywek matki powódki i jej męża, a wydatki mieszkaniowe są w jego ocenie zawyżone.

Na rozprawie w dniu 18 marca 2019 roku pozwany uznał żądanie pozwu do kwoty po 300 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia powódka Z. F., urodzona (...) pochodzi z nieformalnego związku (...) (poprzednio K.) i M. F..

Od urodzenia rodzice wychowywali małoletnią wspólnie, w 2016 roku rodzice powódki rozstali się, a matka pozostała z córką. Władza rodzicielska formalnie nie została żadnemu z rodziców powierzona. Po rozstaniu pozwany spotykał się córką co drugi tydzień, w wakacje po połowie, w ferie oraz w święta. Kontakty te zostały początkowo ustalone pomiędzy rodzicami bez udziału Sądu.

Pozwany poza powódką nie ma innych dzieci na utrzymaniu, zaś przedstawicielka ustawowa w 2018 roku urodziła syna.

Pozwany i przedstawicielka ustawowa są współwłaścielami dwupokojowego lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...), który otrzymali w spadku po babci matki powódki zmarłej kilka lat temu. Mieszkanie powyższe było w przeszłości wynajmowane, a rodzice Z. dzielili się pieniędzmi z wynajmu. I tak w okresie od marca 2017 roku do maja 2018 roku świadek P. C. przelewał na konto bankowe pozwanego kwoty od 350-850 zł miesięcznie, jako część otrzymywanego czynszu najmu. Cena za wynajem wynosiła 1250 zł.

W czasie, gdy rodzice powódki zamieszkiwali razem pozwany zaciągnął pożyczkę bankową na wykup (...) mieszkania i mieszkania w B., którego sam jest właścicielem i obecnie spłaca z tego tytułu raty w kwocie po ok. 460 zł miesięcznie. Wysokość pożyczki wynosiła 66.373 zł, a koniec spłaty przypada na 2031 rok.

Postępowanie spadkowe nie zostało zakończone, wniosek został złożony do Sądu i do zakończenia niniejszego postępowania nie rozpoznany.

W październiku 2018 roku pozwany zaczął płacić alimenty na powódkę w kwocie po 300 zł miesięcznie.

Dowód: - odpis skrócony aktu urodzenia powódki - karta 5,

- umowa najmu lokalu mieszkalnego położonego w W. – karta 43-45,

- zestawienie operacji na koncie bankowym P. C.– karta 54- 55,

- potwierdzenie płatności alimentów – karta 56,

- harmonogram spłaty pożyczki – karta 58-59,

- testament z dnia 05 czerwca 2003 roku – karta 61,

- informacja z SR dla Wrocławia Śródmieścia – karta 82-83,

- zeznania świadka P. C. – karta 85-86,

- oferta wynajmu mieszkania we W. przez K. C. – karta 84,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powódki – karta 86,

- przesłuchanie pozwanego – karta 86-87,

Przedstawicielka ustawowa powódki pozostaje w związku małżeńskim z P. C., z którym zamieszkuje. Ze związku tego pochodzi syn, urodzony w maju 2018 roku. Rodzina mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, gdzie czynsz najmu wynosi 850 zł z czynszem, do tego dochodzą opłaty za wodę, prąd, gaz, w tym ogrzewanie gazowe, w okresie grzewczym 300 zł miesięcznie, latem 150 zł miesięcznie.

Przed urodzeniem syna z obecnego związku matka powódki pracowała jako kierownik sklepu w sklepie obuwniczym i zarabiała około 1500 zł netto miesięcznie. Po urodzeniu syna K. C. (1) przebywała na zasiłku wychowawczym, który wynosił: w styczniu 2019 roku – 1325,96 zł netto, a w lutym 2019 roku - 1197,48 zł netto miesięcznie.

W 2017 roku łączny dochód K. C. (1) (poprzednio K.) wyniósł 26.053,88 zł, zaś w 2018 roku – 19.129,82 zł.

Dowód: - zaświadczenie o wysokości dochodów K. C. (1) – karta 4,

- zaświadczenie o wypłaconych zasiłkach – karta 30,

- informacje o dochodach K. C. (1) (K.) za 2017 i 2018 roku – karta 31-34,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powódki – karta 86,

- przesłuchanie pozwanego – karta 86-87,

Pozwany M. F. z zawodu jest monterem, pracuje w firmie (...) w B. na cały etat, a jego dochód latach 2018-2019 wynosił od 2380,05 – 3873,88 zł netto miesięcznie.

W 2017 roku łączny dochód M. F. wyniósł 30.910,78 zł, zaś w 2018 roku – 40.551,34 zł.

W kwietniu 2018 roku pozwany się ożenił. Obecnie mieszka w B., w mieszkaniu będącym jego własnością wraz z żoną i dwójką jej dzieci.

Pozwany spłaca drugą pożyczkę, w kwocie 6388,89 zł, gdzie rata wynosi 280,96 zł.

Dowód: - zaświadczenia o dochodach pozwanego – karta 35,

- informacja o dochodach pozwanego PIT 11 za 2016 i 2017 rok - karta 36-37, 40-42,

- deklaracja podatkowa pozwanego za 2017 rok – karta 38,

- harmonogram spłaty kredytu – karta 57-59,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powódki – karta 86,

- przesłuchanie pozwanego – karta 86-87,

Z. F. w roku szkolnym 2018/2019 uczęszczała do klasy II szkoły podstawowej publicznej. Matka powódki ponosiła wszystkie opłaty związane z edukacją córki.

Kosztami ponoszonymi przez matkę powódki na jej utrzymanie są wydatki na przeglądy stomatologiczne raz w roku 50 zł, wyjazdy do kina – raz w miesiącu - koszt około 200 zł za całą rodzinę. Z. często jest zapraszana na urodziny rówieśników, koszt jednego wyjścia, w tym zakupu prezentu to około 50 zł.

W ramach wyjazdów wakacyjnych powódka w 2016 roku była wraz z matką w M., w 2017 roku w B. i na zielonym przedszkolu nad morzem, w 2018 roku w T.. Wyjazdy wakacyjne córki organizuje i finansuje wyłącznie matka, koszt wakacyjnego pobytu powódki to około 1500 zł za cały rok (150 zł za 10 dni z noclegiem i wyżywieniem).

Na miesięczny koszt utrzymania Z. ponoszony przez matkę składają się ponadto: koszt wyżywienia około 400 zł miesięcznie, koszt zakupu odzieży i obuwia około 150 zł miesięcznie, dodatkowe odpłatne zajęcia z języka angielskiego w 4-osobowej grupie - 138-184 zł miesięcznie, koszty wyprawki szkolnej, opłat za radę rodziców i ubezpieczenie, składek szkolnych, koszty wycieczek w ciągu roku szkolnego, wyjść szkolnych do kina, teatru – 70 zł miesięcznie w przeliczeniu, koszt wyjazdów wakacyjnych 125 zł miesięcznie (1500 zł podzielone na 12 miesięcy), koszty opieki medycznej i leczenia w razie okazjonalnej choroby – około 40 zł miesięcznie, koszt zakupu zabawek i rozrywek (kino, lody, rodzinne wyjścia) – 100 zł miesięcznie, udział w kosztach utrzymania domu – 300 zł miesięcznie , do czego należy doliczyć środki czystości i higieny – co daje łącznie kwotę około 1400 zł miesięcznie.

Na łączne wydatki mieszkaniowe matki powódki składają się koszt najmu 850 zł miesięcznie, koszt energii elektrycznej – około 81 zł miesięcznie, koszt gazu około 197 zł miesięcznie, za wodę około 109 zł miesięcznie, łącznie 1228 zł miesięcznie, co podzieleniu na 4 osoby daje kwotę około 300 zł. na powódkę.

Dowód: - zestawienia opłat za energię, gaz - karta 67-68,

- faktury za naukę języka angielskiego – karta 69-73,

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powódki – karta 86,

- przesłuchanie pozwanego – karta 86-87,

W toku obecnego postpowania rodzice małoletniej powódki zawarli ugodę w przedmiocie kontaktów w sprawie N. 124/19 i ustalili szerokie kontakty ojca z córką w co drugi weekend od piątku od godziny 22.00 do niedzieli do godziny 18.00, w co drugi wtorek, środę i czwartek po 3-4 godziny, w wakacje letnie i ferie zimowe po połowie oraz w okresie świat Bożego Narodzenia i Wielkanocy.

(bezsporne)

Sąd zważył ponadto, co następuje

Powództwo w zakresie świadczeń alimentacyjnych zasługuje na uwzględnienie, w części. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala, zdaniem Sądu na uwzględnienie powództwa w całości.

Zgodnie z przepisem art. 133 § 1 k.r.i o. rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych na rzecz dziecka, które nie jest w stanie utrzymywać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Niewątpliwe jest, że powódka będąca na etapie edukacji w szkole podstawowej nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Ponadto nie posiada ona żadnego majątku, który mógłby być wykorzystany na potrzeby jej utrzymania. Z uwagi na to cały koszt utrzymania powódki spoczywa na jej rodzicach. Zakres zobowiązań każdego z rodziców, na mocy przepisu art. 135 § 1 k.r.i o. zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Rozpatrując kwestię usprawiedliwionych potrzeb powódki Sąd uznał, że należą do nich środki pieniężne niezbędne do jej wyżywienia, ubrania, okazjonalnego leczenia, edukacji, w tym dodatkowych lekcji języka angielskiego, zachowania czystości, rekreacji i zakupu zabawek, wypoczynku letniego, uczestniczenia w urodzinach kolegów, a koszty te wynoszą około 1400 zł miesięcznie.

Ustalając możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji pozwanego, Sąd oparł się na przesłuchaniu stron oraz na analizie struktury dochodów i wydatków pozwanego, w tym na utrzymanie córki po rozstaniu z jej matką. Sąd uwzględnił, że pozwany ma częsty kontakt z córką, jednakże to na matce ciąży obowiązek zapewnienia jej codziennego utrzymania, w tym: odzieży, wyżywienia, ponoszenia wydatków szkolnych, wydatków związanych z ewentualnym leczeniem, utrzymaniem codziennej czystości, edukacją pozaszkolną itp.

Pozwany ma stały dochód, pracuje w stabilnej firmie, jest współwłaścicielem (wraz z matką powódki) mieszkania we W. oraz samodzielnie mieszkania w B., zatem jest w stanie łożyć ustaloną kwotę alimentów, która stanowi mniej niż 1/3 jego wynagrodzenia, a w niektórych miesiącach nawet mniej niż ¼ jego wynagrodzenia netto, gdyż jest ono zmienne. Co istotne pozwany poza powódką nie ma nikogo na utrzymaniu. Odnośnie zaś obciążających M. F. zobowiązań kredytowych nie mogą one mieć wpływu na poziom zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powódki, a rozliczenie ewentualnych nakładów pozwanego i matki powódki na mieszkanie we W. nie jest przedmiotem niniejszego postępowania.

Po określeniu, we wskazany sposób kondycji finansowej pozwanego Sąd ustalił również, jakie dochody osiąga przedstawicielka ustawowa powódki, na której również ciąży obowiązek alimentacyjny wobec Z.. Informacje o jej możliwościach zarobkowych, Sąd ocenił w oparciu jej przesłuchanie oraz zaświadczenie o poprzednich dochodach, uznając, że w jej zawodzie technik handlowiec są one co najmniej na poziomie najniższego wynagrodzenia, które obecnie wynosi 2250 zł brutto (1634 zł netto) do czego należy doliczyć połowę stawki za wynajem mieszkania we W., czyli co najmniej około 600 zł miesięcznie.

Przy tak ustalonych możliwościach zarobkowych i majątkowych K. C. (1) i M. F., kierując się normą prawną wyrażoną w przepisie art. 135 § 1 k.r.i o., zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych powinien być adekwatny do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji, Sąd rozważył jakie obecnie są koszty utrzymania i wychowania powódki. Przedstawicielka ustawowa powódki wskazywała w pozwie, że miesięczny koszt utrzymania córki to ponad 1600 zł miesięcznie, żądając od ojca 800 zł na jej utrzymanie.

Ustalając wysokość usprawiedliwionych potrzeb powódki Sąd miał na względzie, że sytuacja finansowa jej rodziców jest niezła i stabilna, a możliwe dochody obojga rodziców nie należą do najniższych, zatem i zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej Z., a w konsekwencji koszt jej utrzymania, może być do nich dostosowany.

Sąd jednak nie w pełni zgodził się z wskazanymi przez przedstawicielkę powódki poszczególnymi sumami wydatków wskazanych w piśmie jej pełnomocnika z dnia 08 kwietnia 2019 roku, uznając część z nich za zawyżoną. Pozwany nie kwestionował wydatków na naukę języka angielskiego córki 166 zł miesięcznie, jej udziału w wydatkach mieszkaniowych, określonych na poziomie 300 zł miesięcznie, oraz kosztów leczenia, w tym przeglądów stomatologicznych - 40 zł miesięcznie. Co do pozostałych wydatków, które pozwany kwestionował Sąd przyjął wydatki na wyżywienie na poziomie 400 zł miesięcznie, tj. 15 zł dziennie ale nie przez 30 dni, skoro Z. w każdym miesiącu co najmniej 4 pełne dni przebywa u ojca oraz wydatki na odzież i obuwie w wysokości 150 zł miesięcznie. Odnośnie wydatków szkolnych Sąd ustalił je na poziomie 70 zł miesięcznie (a nie 114 zł miesięcznie) wliczając w nie wydatki na artykuły szkolne, ubezpieczenie, komitet rodzicielski, składki szkolne, wycieczki szkolne, szkolne wyjścia do kina, teatru itp, które w całości ponosi matka, uznając, za pozwanym– że wiele wydatków w tym zakresie jest zawyżona, jak np. koszt stroju na wf – 180 zł, pojemnika na śniadanie 60 zł czy stroju na basen 110 zł. Za usprawiedliwione wydatki Sąd uznał także koszt zakupu środków czystości i higieny dla powódki na poziomie 30 zł miesięcznie, koszt rozrywek powódki na poziomie 100 zł miesięcznie, uwzględniając w tej kwocie zarówno zakup zabawek dla Z. jak i koszt rekreacji np. wyjść do kina, na pizzę itp. Za usprawiedliwiony Sąd uznał też koszt udziału powódki w urodzinach kolegów i spotkaniach z kolegami na poziomie – 30 zł miesięcznie, co jest obecnie zjawiskiem powszechnym, a co za tym idzie kosztem usprawiedliwionym. Pozwany przekonywał, że on także ponosi koszty w tym zakresie, dlatego wskazaną przez matkę kwotę obniżono o 20 zł. W sprawie nie budzi wątpliwości, że wypoczynek letni wyjazdowy organizuje powódce tylko matka, a jest to koszt w pełni usprawiedliwiony i przyjęty przez Sąd na poziomie 1500 zł rocznie (125 zł miesięcznie) bo tyle kosztuje przeciętny wyjazd dziecka na obóz, czy kolonie na tutejszym terenie, ewentualnie wyjazd z rodzicami.

.

Reasumując - wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwalają, zdaniem Sądu przyjąć, że łączne usprawiedliwione koszty utrzymania Z. wynoszą 1400 zł.

Osoba zobowiązana do alimentacji powinna w pełni wykorzystywać swoje siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania niezbędnych dochodów na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentów. Zarówno ojciec jak i matka powinni dołożyć wszelkich starań i podjąć odpowiednie zatrudnienie, aby zapewnić odpowiedni poziom życia swoim dzieciom. Zobowiązany do alimentacji powinien uczynić zadość swojemu obowiązkowi, choćby wiązało się to z istotnym uszczerbkiem i powodowało obniżenie stopy życiowej.

Przedstawicielka ustawowa powoda dochodziła pozwem alimentów w wysokości połowy wyliczonych przez siebie kosztów utrzymania córki. Sąd zgodził się z tym założeniem - z uwagi na wiek dziecka – uznając, że powódka jest już dużym dzieckiem, mniej absorbującym niż małe dziecko, a nadto z uwagi na fakt, że pozwany ma swój udział w utrzymaniu córki, w czasie, gdy sprawuje nad nią bezpośrednią pieczę w terminach ustalonych kontaktów, co wg ugody jest częste.

Sąd przyjął, iż pozwany ma możliwości zarobkowe, które pozwalają na zaspokajanie potrzeb powódki świadczeniami alimentacyjnymi w wysokości ustalonej w wyroku, a jednocześnie stanął na stanowisku, że na wysokość alimentów nie mają wpływu rozliczenia rodziców z tytułu wynajmu mieszkania we W., co w przeszłości miało miejsce

W konsekwencji powyższego zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwoty po 700 zł miesięcznie, oddalając powództwo w pozostałym zakresie jako nieudowodnione.

Uściślając obowiązek pozwanego wskazano termin, w którym mają być uiszczane miesięczne raty alimentacyjne, zaś orzeczenie o odsetkach znajduje oparcie w art. 481 § 1 k.c.

Orzeczenie o kosztach zostało oparte o przepis art. 13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. po uwzględnieniu kwoty alimentów uiszczanej przez powoda do dnia wniesienia pozwu, to jest 300 zł miesięcznie. Zatem, opłatę sądową obliczono od wartości przedmiotu sporu liczonej jako 400 zł (700 zł – 300 zł) x 12 miesięcy. Do kosztów obciążających pozwanego należało ponadto doliczyć połowę kosztów mediatora w wysokości 92 zł, nie obciążając ich drugą połową powódki, wobec jej ustawowego zwolnienia od kosztów z mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono, na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zmianami) w zw. z art. 98 k.p.c. uznając, że powódka wygrała sprawę w 86, %, a przegrała w 14 %, zatem do zapłaty na rzecz przedstawicielki ustawowej przypadła kwota 758 zł.

Natomiast rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w pkt. I. został nadany na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.